سَبيلِ اللَّهِ والَّذينَ ءاووا وَنَصَروا
اولكَ هُمُ المُؤمِنونَ حَقًّا لَهُم مَغفِرَةٌ ورِزقٌ كَريم/ و آنها كه
ايمان آورده و هجرت كردند و در راه خدا به جهاد پرداختند، و آنها كه پناه دادند و
يارى كردند، آنان مؤمنان حقيقىاند. براى آنها، آمرزش و روزى شايستهاى است»
(انفال/ 8، 74)، درباره جمعى از جمله بلال نازل شده است.[1] 16. بغوى نزول آيه 28 اسراء/ 17 را در پى
درخواست كمك گروهى از مؤمنان چون بلال از پيامبر دانسته است كه حضرت چون چيزى در
اختيار نداشت شرم كرده، روى از آنها برمىگردانيد. خداوند در اين آيه از پيامبر
خواست چنانچه اميد به گشايشى دارى، روى از آنها بر مگردان و با نرمى با آنان سخن
بگو: «وامّا تُعرِضَنَّ عَنهُمُ ابتِغاءَ رَحمَةٍ مِن رَبّكَ تَرجوها
فَقُل لَهُم قَولًا مَيسورا». 17. هنگامى كه پيامبر از سختى قيامت سخن
مىگفت گروهى از اصحاب تصميم گرفتند خود را از لذات دنيوى محروم كرده، رهبانيت در
پيش گيرند.[2] بر اساس روايت امام صادق، بلال تصميم گرفته بود همه روزها
را روزه بدارد[3] كه آيات 87- 88 مائده/ 5 نازل شد: «يايُّهَا
الَّذينَ ءامَنوا لا تُحَرّموا طَيّبتِ ما احَلَّ اللَّهُ لَكُم ولا تَعتَدوا انَّ
اللَّهَ لا يُحِبُّ المُعتَدين .../ اى كسانى كه ايمان آوردهايد چيزهاى پاكيزه
را كه خدا براى شما حلال كرده حرام نكنيد و از حدّ مگذريد كه خدا از حد گذرندگان
را دوست ندارد ...». (مائده/ 5، 87- 88) 18. به نقل ابن عباس بلال از جمله صالحانى است
كه در آيه 69 نساء/ 4 مشمول نعمت الهى شمرده شده است[4]: «و مَن
يُطِعِ اللَّهَ والرَّسولَ فَاولكَ مَعَ الَّذينَ انعَمَ اللَّهُ عَلَيهِم مِنَ
النَّبِيّينَ والصّدّيقِينَ والشُّهَداءِ والصلِحينَ وحَسُنَ اولكَ رَفيقا». منابع اخبار مكّة و ما جاء فيها منالآثار؛ الاختصاص؛
اختيار معرفة الرجال (رجال كشّى)؛[1] . مناقب، ج 2، ص 69
[2] . جامع البيان، مج 5، ج 7، ص 13-/ 18؛تفسير سمرقندى، ج 1، ص 455؛ التبيان، ج 4، ص 8
[3] . تفسير قمى، ج 1، ص 179؛ مجمعالبيان،ج 3، ص 364؛ روح المعانى، مج 5، ج 7، ص 13
[4] . شواهدالتنزيل، ج 1، ص 197