بَروَع بنت
عَقَبَه اميرعلى حسنلو بَروَع بنت عَقَبَه: از زنان مرتد نام او به اختلاف بروع[1] و يروع[2] ثبت شده كه
به نظر مىرسد اين اختلاف ناشى از تصحيف باشد. نام پدرش نيز به اختلاف عقبه[3] يا عُتْبَةِ[4] بن رَبيعَه
ذكر شده؛ اما درباره نسبش اطلاعى در دست نيست. با توجه به اينكه در سنت عرب آن روز مهريه*
زنان در زمان ازدواج پرداخت مىشد[5]، اسلام آوردن زن، خسارتى براى شوهر
مشركش و ارتداد او ضررى براى همسر مسلمانش تلقى مىشد. اين امر با صلح حديبيه (در
سال 6 ق.) و پيوستن برخى از بانوان نومسلمان مكه به جمع مسلمانان در مدينه نمود
بيشترى پيدا كرد.[6] خداوند با نزول آيه 10 ممتحنه/ 60: «يايُّهَا
الَّذينَ ءامَنوا اذا جاءَكُمُ المُؤمِنتُ مُهجِرتٍ فَامتَحِنوهُنَّ اللَّهُ
اعلَمُ بِايمنِهِنَّ فَان عَلِمتُموهُنَّ مُؤمِنتٍ فَلا تَرجِعوهُنَّ الَى
الكُفّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُم ولا هُم يَحِلّونَ لَهُنَّ وءاتوهُم ما انفَقوا
ولا جُناحَ عَلَيكُم ان تَنكِحوهُنَّ اذا ءاتَيتُموهُنَّ اجورَهُنَّ و لا تُمسِكوا
بِعِصَمِ الكَوافِرِ و سَلوا ما انفَقتُم و ليَسَلوا ما انفَقوا ...» بازپرداخت
مهريه زنان مسلمانى كه از شوهران كافر خود جدا شده و هجرت كردهاند را بر عهده
مسلمانان و بازگرداندن مهريه زنان مرتد به شوهران مسلمانشان را بر عهده كافران
قرار داد[7]؛ ولى چون كافران از[1] . المحبر، ص 433؛ الكشاف، ج 4، ص 519؛مجمعالبيان، ج 9، ص 413
[2] . تفسير بغوى، ج 4، ص 305؛ بحارالانوار،ج 20، ص 341
[3] . الكشاف، ج 4، ص 519؛ مجمع البيان، ج9، ص 413
[4] . المحبر، ص 433
[5] . همان، ص 432؛ نمونه، ج 24، ص 38
[6] . الكشاف، ج 4، ص 519؛ مجمعالبيان، ج9، ص 410؛ غررالتبيان، ص 507
[7] . مجمعالبيان، ج 9، ص 412؛ تفسيرقرطبى، ج 18، ص 46