امّ شريك
انصارى سيد عليرضا واسعى امّ شريك انصارى: از زنان مهاجر مفسران ذيل آيه 50 احزاب/ 33 از زنى به نام
امشريك ياد كردهاند كه خود را به پيامبر صلى الله عليه و آله هبه كرد. در نام،
نسب، همسر و حتى قبيله او اختلاف است. برخى او را غزيه، دختر جابر بن حكيم دوسى از
تيره ازد مىدانند.[1] ابنسعد نيز بر اين نظر است.[2] برخى وى را
دختر دودان بنعوف بن جابر از بنىعامر بن لؤى مىشناسانند.[3] بلاذرى او
را دختر دودان بن عوف بنعمرو مىداند.[4] برخى نام او را
غُزَيْله آوردهاند.[5] تعدد نام، نسب و كنيه او برخى را به تعدد
مصداق معتقد ساخته است؛ امّا ابنحجر، پس از معرفى سه امّ شريك، با لقبهاى انصارى،
دوسى، و قريشى عامرى، نتيجه گرفته كه امّ شريك، زنى از اهل قريش است و به جهت
ازدواجش با دوس، به آنان منسوب شده، و بعد در ميان انصار ازدواج كرده و به آنان
نسبت يافته است[6]، گرچه قول به اينكه او از انصار و از تيره بنىنجار بوده
نيز وجود دارد[7]، به هر روى وى همسر ابوالعكر ازدى، حليف عامربنلؤى بود.[8] جزئيات زندگى امّ شريك چندان روشن نيست و
داستانهاى كرامتگونهاى كه دربارهاش آوردهاند جاى تأمل دارد، به ويژه آنكه ناقل
همه آنها خود اوست. خود وى[1]. المنتظم، ج 4، ص 58 [2]. الطبقات، ج 8، ص 122 [3]. المحبر، ص 81- 82؛ الاستيعاب، ج 4، ص496 [4]. انساب الاشراف، ج 2، ص 53؛نهايةالارب، ج 18، ص 201 [5]. نهاية الارب، ج 18، ص 201 [6]. الاصابه، ج 8، ص 420 [7]. البدايةوالنهايه، ج 5، ص 319؛الاصابه، ج 8، ص 416 [8]. انساب الاشراف، ج 2، ص 54