امرئ القيس
بن حابس اسماعيل حائرىنژاد امرئ القيس بن حابس: از بزرگان و شعراى
قبيله كِنْدَه و صحابى پيامبر صلى الله عليه و آله نسب وى به قبيله كنده از قبايل معروف قحطانى
در يمن مىرسد.[1] زادگاه او را شهر «تِريم» حضرموت در جنوب جزيرة العرب
دانستهاند.[2] وى غير از امرئ القيس كِنْدى شاعر مشهور عرب و صاحب يكى
از معلّقات سبعه است. گويند: وى همراه قبيله خود از يمن به «رياض» كوچ كرد.[3] با ظهور اسلام
و گسترش آن، همراه هيئتى از كنده به حضور پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد و اسلام
آورد.[4] او پس از رحلت رسول خدا بر خلاف قوم خود كه مرتد شدند، بر
اسلام خود پايدار ماند و قومش را انذار كرد و در نكوهش آنها اشعارى سرود.[5] نيز به اشعث
بن قيس بزرگ كنده در مورد مخالفت با حكومت مدينه و خوددارى از پرداخت زكات هشدار
داد و او را از قدرت دستگاه خلافت ترساند؛ اما اشعث مغرورانه نصيحت امرئ القيس را
نپذيرفت.[6] وى همچنين با نوشتن نامهاى به ابوبكر، او را از ارتداد
قبيله كنده آگاه ساخت.[7] در جنگهاى ارتداد شركت داشت.[8] مطابق
گزارشهايى او در فتح «نُجير» يمن عموى مرتدش را كشت[9] و در يكى از
اين نبردها سِمَت فرماندهى داشت.[10][1]. تاريخ المدينه، ج 2، ص 547:جمهرةانسابالعرب، ص 428- 429؛ اسدالغابه، ج 1، ص 276 [2]. الاعلام، ج 2، ص 12 [3]. تاريخ دمشق، ج 9، ص 250 [4]. اسدالغابه، ج 1، ص 1276؛ الاكمال، ج6، ص 17؛ تاريخ دمشق، ج 9، ص 249 [5]. الرده، ص 253- 256؛ المحبر، ص 186؛تاريخ مدينه، ج 2، ص 547 [6]. الاصابه، ج 1، ص 263 [7]. المحبر، ص 186- 187؛ تاريخ دمشق، ج 9،ص 249- 250 [8]. تاريخ دمشق، ج 9، ص 250- 251 [9]. الاستيعاب، ج 1، ص 194؛ جمهرة انسابالعرب، ص 429؛ الاصابه، ج 1، ص 263 [10]. تاريخطبرى، ج 2، ص 336؛ الاصابه، ج1، ص 263