پرداخت و از اين راه برخى جوانان شهر به او
گرويدند.[1] همچنين براساس برخى روايات، اصحاب كهف جوانانى
رومى بودهاند كه پيش از بعثت عيسى عليه السلام وارد غار شدند و پس از بعثت آن
حضرت از خواب برخاستند[2]؛ امّا برخى روايات، همه ماجرا را مربوط به
زمان پس از بعثت حضرت عيسى عليه السلام و آنان را افرادى دانسته كه بر شريعت عيسى
عليه السلام بودهاند.[3] اصحاب كهف در قرآن: قرآن در طى 18 آيه به بيان اين داستان پرداخته
است. از سياق نخستين آيه اين قصه: «ام حَسِبتَ انَّ اصحبَ الكَهفِ
والرَّقيمِ كانوا مِن ءايتِنا عَجَبا» (كهف/ 18، 9) بر مىآيد كه اين داستان
اجمالًا پيش از نزول آيات، معلوم بوده و قرآن به شرح و تفصيل آن پرداخته است.[4] علت شگفت بودن ماجراى اصحاب كهف، درنگ 309
ساله آنان در غار و آنگاه برخاستن ايشان در كمال سلامت بوده است. خواب* طولانى
اصحاب كهف از شگفتانگيزترين نشانههاى الهى است كه موجب شده مفسران نيز به فراخور
حال به بحث درباره آن و اثبات آن به لحاظ علمى و تجربى بپردازند.[5] براساس رواياتى كه در شأن نزول اين آيات وارد
شده، قريش شمارى از ياران خود را براى تحقيق درباره دعوت پيامبر اسلام صلى الله
عليه و آله به سوى عالمان يهود در مدينه فرستادند تا نظر آنان را در اين مورد جويا
شوند. عالمان يهود با طرح چند پرسش گفتند: اگر محمّد صلى الله عليه و آله از عهده
پاسخ به اين پرسشها برآمد، او پيامبر خدا و گرنه دروغگوست. در پرداختهاى روايى
گوناگون، اين پرسشها كاملًا يكسان نقل نشده است؛ امّا در همه روايات، يكى از اين
پرسشها به اصحاب كهف مربوط است كه آيات مورد اشاره در پاسخ به آن نازل شده است.[1]. جامع البيان، مج 9، ج 15، ص 257؛روضالجنان، ج 12، ص 318- 319؛ الكامل، ج 1، ص 355- 356 [2]. المعارف، ص 54 [3]. تاريخ طبرى، ج 1، ص 373 [4]. الميزان، ج 13، ص 244 [5]. نمونه، ج 12، ص 407- 409؛ خلق الكون،ص 155- 157