اصحاب
قَليب عباس دهقانى اصحاب قَليب: مشركان مدفون در چاه بدر قَليب در لغت به معناى چاهى است كه دهانه آن
سنگ چين نشده[1] و اصحاب قليب به آن دسته از سران قريش گفته مىشود كه در
جنگ بدر* به دست مسلمانان كشته شده و در چاه بدر مدفون شدند. سيره پيامبر صلى الله عليه و آله چنين بود كه
هرگاه مردهاى را مىديد فرمان دفن او را مىداد و در اين جهت ميان كافر و مسلمان
فرقى نمىگذاشت؛ ولى در جنگ بدر چون شمار كشتگان دشمن فراوان و دفن يكايك آنان
براى مسلمانان دشوار بود، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود[2] تا جنازه
همه سران شرك را در چاهى كثيف و بدبو افكنند.[3] تنها جنازه
امية بن خلف را چون فربه بود و در زره خود متورم و متلاشى شده بود در همانجا كه
افتاده بود دفن كردند.[4] پيامبر صلى الله عليه و آله پيش از حركت به
سوى مدينه بر سر چاه آمد و يكايك آنان را به اسم خود و پدرانشان صدا زد و گفت: اى
عتبة بن ربيعه، اى شيبة بن ربيعه، اى ابوجهل بن هشام، اى ابوالبخترى، اى عقبة بن
ابىمعيط، اى نضر بن حارث، اى نوفل بن خويلد، اى ربيعة بن اسود ...[5] چه بد
خويشاوندان و امّتى براى پيامبر خود بوديد! تكذيبم كرديد، درحالىكه مردم مرا
تصديق كردند. از شهر بيرونم كرديد، درحالىكه ديگران پناهم دادند. به جنگ با من شتافتيد، درحالىكه مردم مرا
يارى كردند.[6] ما به آنچه خداوند به ما[1]. لسان العرب، ج 11، ص 272؛مجمعالبحرين، ج 3، ص 539، «قلب» [2]. السيرة الحلبيه، ج 2، ص 430- 431 [3]. مسند احمد، ج 4، ص 610؛ صحيح البخارى،ج 5، ص 11 [4]. المغازى، ج 1، ص 111؛ السيرة النبويه،ج 2، ص 638 [5]. مسند احمد، ج 4، ص 610؛ صحيح البخارى،ج 5، ص 11 [6]. بحار الانوار، ج 18، ص 188