المراد غير هذا الكتاب المعروف وهذا الكتاب مرتب على ثمانية وعشرين بابا وفيه ذمّ الصوفية وهذا مما يؤيد عدم صحة نسبته اليه. (اقول) النسبة اليه صحيحة ووجود كتاب هذا الاسم للسيد المرتضى ان صح لا ينافي ذلك والصوفية الذين ذمهم هم امثال الحلاج السالك سبيل الاعوجاج فلا ينافي ميله إلى صوفية اهل العرفان وأبواب الكتاب في نسخة الّتى رأيناها ستّة وعشرون لا ثمانية وعشرون. [1]

روض الجنان و روح الجنان

تفسير ابو الفتوح رازى ـ كه در نيمه اول قرن ششم نگارش يافته ـ از تفاسير مهم شيعه [2] به شمار مى آيد كه به زبان شيرين پارسى در بيست مجلد نگاشته شده است .
سنّت تفسير نويسى به زبان درى، از دو قرن پيش از تفسير ابوالفتوح، سابقه اى درخشان داشته؛ اما ابوالفتوح اين سنّت را از جهت كيفيّت و كميّت به كمال رسانده است .
نخستين تفسير بر مذاق عامه و اهل سنّت، همان تفسيرى است كه در قرن چهارم هجرى، به فرمان منصور بن نوح سامانى و فتواى فقها و دانشمندان مارواءالنهر از زبان عربى به پارسى نغزى برگردانده شد و به تفسير طبرى نامبردار گرديد .
طبرى آملى تفسير خود را تحت عنوان جامع البيان عن تأويل آى القرآن در قرن سوم هجرى و اوايل قرن چهارم به زبان عربى نگاشته بود .

[1] اعيان الشيعة، ج ۶، ص ۱۲۶ .

[2] ظاهرا اين تفسير دومين تفسير شيعى به زبان پارسى است و نخستين تفسير شيعى، به نام لطائف التفسير از ابو نصر احمد بن حسن درواجكى است. ر. ك: ادبيات فارسى بر مبناى تأليف دستورى، ج۱، ص ۱۰۹ ـ ۱۱۱، فهرست كتب خطى كتابخانه مركزى دانشگاه تهران، ج۱۰، ص۱۶۲۲، ۱۶۲۵ .