نويسنده فضايح مى نويسد :
اگر رافضى را كارى افتد، دست به هم كنند و او را برهانند و اگر حنفى مذهبى را يا شافعى مذهبى را كارى افتد، دست به هم كنند و خانه اش ببرند و ليكن دين از وى بخواهند. [1]
كتاب فضايح الروافض در همان دوران توسط عالم بلند مرتبه شيعى «عبد الجليل رازى» در كتاب النقض مورد نقد قرار گرفت. [2] در النقض البته چنين اعمالى از سوى شيعيان در حق اهل سنت انكار شده است .
به هر تقدير، همان طور كه گفته شد، تشيع در رى و نواحى آن به آن اندازه رسوخ كرده بود كه سخت گيرى هاى حكومت سلجوقى تأثير زيادى در نفوذ و قدرت شيعيان به جانگذاشت ؛ به طورى كه خواجه نظام الملك طوسى (وزير ملكشاه) ـ كه خود شافعى متعصبى بود ـ مجبور به در پيش گرفتن سياست مدارا با بزرگان و علماى شيعى رى و نواحى آن شد .
عبد الجليل رازى در پاسخ نويسنده فضايح ـ كه مدعى شده نظام الملك نيز سياست فشار و محدوديت در قبال علما و بزرگان شيعه را در پيش گرفت ـ مى نويسد :
اما جواب آن كه حوالت كرده است به عهد سلطان عادل ملكشاه سلجوقى و خواجه نظام الملك ـ قدّس اللّه روحهما ـ حوالتى است دروغ كه اداراتى و تسويغاتى كه ايشان كرده اند سادات و شيعه را، و خطوط و توقيعات ايشان

[1] النقض، ص ۸۴ .

[2] نام كامل كتاب بعض مثالب النواصب في نقض بعض فضائح الروافض است كه به اختصار به آن النقض گفته مى شود . اطلاع ما از كتاب فضايح الروافض عباراتى است كه در النقض آورده شده است . ذكر اين نكته نيز لازم است كه نويسندگان در كتاب فضايح و النقض هر دو اهل رى بوده اند و بنابراين اطلاعات ذى قيمتى درباره رى در اختيار ما قرار مى دهند .