به ابن شهر آشوب (م ۵۸۸ق) و صاحب كتاب معالم العلماء است .
دو نفر اخير الذكر ـ كه از شاگردان شيخ و معاصر با وى بوده اند ـ شرح حال استاد را از نظر فقه و حديث مورد توجه قرار داده اند؛ به اين معنا كه مقام وى در حديث و فقه و تفسير و در روايت حديث و اين كه از چه كسانى روايت كرده، در تأليفات تلامذه شيخ مذكور است و بيشتر از اين چيزى ننوشته اند تا به استناد آن بتوان از تاريخ ولادت، تاريخ وفات، حوادث ايّام عمر، چهره و شكل، لباس، زبان، اخلاق، محلّ اقامت، مسافرت ها و ساير خصوصيات زندگانى شيخ اطلاعاتى حاصل نمود .
برخى از مورّخان و صاحبان كتب رجال از جمله روضات الجنات و مجالس المؤمنين و خاتمة المستدرك الوسائل و حديقة الشيعة و نزهة القلوب و بحارالانوار و جنة النعيم و ديگران كه از متأخرين به شمار مى آيند، همگى اقتباسا مطالبى از سه مأخذ و منبع فوق الذكر آورده اند كه چندان در ايضاح وقايع حيات شيخ مؤثر نيستند. [1]
اين فصل را با مطلبى از آيه اللّه محمّد هادى معرفت به پايان مى رسانيم كه درباره ابوالفتوح رازى نوشته است:
ابوالفتوح رازى، دانشمندى بصير و آگاه به احوال راويان و محدثان بود و در سراسر جهان اسلام شهرت داشت و پيشاهنگان علم و طالبان حديث به محضر وى مى شتافتند و از وى بهره مى بردند . اين شهر آشوب، شيخ منتجب الدين و چند تن ديگر از علماى بزگر از مهم ترين شاگردان او بودند. [2]

[1] تحقيق در تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۳ ـ ۱۰ .

[2] تفسير و مفسران، ج ۲، ص ۲۶۳ .