«از يك جهت كلى بايد گفت كه ابوالفتوح به دو گونه مستقيم و غير مستقيم از تفسير طبرى بهره برده است؛ بدين معنى كه يا بدون ذكر نام ـ و اى چه بسا كه اتفاقى و چنان كه رسم قُدما بوده است ـ مطلبى را از آن اقتباس كرده و يا به طور مستقيم و با غرض و هدفى معين و با تصريح نام موضوعى را به عين يا نزديك به عين اصل نقل مى كند». [1]
دكتر ناصح ـ همكار دكتر ياحقّى در تصحيح روض الجنان ـ كه دشوارى كار بازخوانى و مقايسه متون قرآنى كهن را تجربه كرده است و بى گمان نظر ايشان به عنوان رأى اهل فن، ارج خاص دارد، مى نويسد:
«صاحب روض الجنان و روح الجنان با ترجمه تفسير طبرى ـ و جامع البيان فى تفسير القرآن ـ مأنوس بوده و اين اثر بزرگ و معتبر را در مراحل مختلف تأليف روض الجنان و روح الجنان پيش چشم داشته و به سبك و اسلوب ترجمه تفسير طبرى، در ترجمه آيات قرآنى نظر داشته است. قوّت اين حدس تا بدان جا است كه نظر مصححان تفسير ابوالفتوح را در مقابله نسخه هاى مختلف تفسير ابوالفتوح و مقايسه ضمنى آن با ترجمه تفسير طبرى به خود جلب نمود؛ چندان كه گويى مى توان با توجه به ترجمه تفسير طبرى، بخشهايى از ترجمه تفسير ابوالفتوح را تصحيح كرد، يا كلمه مبهم و مخدوشى را به قياس ترجمه تفسير طبرى تصحيح كرد». [2]
دكتر ناصح درباره علّت تشابهات سبكى و نزديكى روشهاى ترجمه در اين دو تفسير نوشته است:
«ترجمه آيات روض الجنان و روح الجنان با توجه به شباهتى كه با ترجمه تفسير طبرى دارد، تحت تأثير لهجه درى و زبان خراسانى است. احتمال قريب به يقين آن است كه ابوالفتوح رازى با لهجه مردم خراسان ـ و به ويژه نيشابور ـ از طريق آثارى چون

[1] يادنامه طبرى، ص ۳۲۳.

[2] همان، ص ۳۱۶.