- در مسأله طبابت و دادن نسخه و دارو به بيمار اگر چنانچه با نسخه
تجويز شده، بيمار تلف شود و يا زيانى به بيند طبيب ضامن است و بايد ديه بپردازد يا
نه؟ و در مورد زنان حامل بيمار كه به علل گوناگون مراجعه مىنمايند هميشه احتمال
سقط جنين مىرود و به علّت بيمارى كه دارند و تزريقى كه مىشود گاهى درمان نابجا و
در اثر سوء تشخيص و يا عامل ديگر صدمه به بيمار مىرسد و تا كنون ممكن است بيماران
زيادى با تجويز نسخه و داروى اين جانب به علل گوناگون فوت شده باشند در صورتى كه
من قصد بهبودى داشتهام آيا ديه به من تعلق گرفته يا نه؟
ج
- ضمان طبيب در صورتى است كه مريض بقول طبيب مغرور شده باشد و امّا
اگر با احتمال اشتباه طبيب دوا را خودش بخورد يا تزريق نمايد طبيب ضامن نيست و در
موارد دوايى كه محتمل است موجب سقط شود اصل تجويز آن اگر بر حسب طبّ احتمال سقط
جنين در بين باشد جايز نيست ولى در ضمان و عدم ضمان مثل صورت اوّلى است.
س 142
- در مورد بيماران بد حال و مردنى مثل مبتلى به سرطان و غيره در حالى
كه صاحب مريض هم مىداند مردنى است و يا طبيب به صاحب مريض مىگويد كه اميد نجاتى
نيست و يا خيلى كم و ضعيف است مع هذا نسخه براى دل خوشى بيمار يا تسكين درد و يا
شايد براى نجات بيمار نوشته مىشود و بيمار فوت مىنمايد آيا بايد ديه داده شود يا
نه؟
ج
- اگر طبيب شك در مغرور شدن آنها داشته باشد و خودشان دارو را خورده
يا تزريق كرده باشند على الظاهر بر طبيب ديه نيست.
س 143
- بيماران تخصّصى مثلا بيمار پوستى و چشمى و جرّاحى و گوش و حلق و
بينى كه روى سابقه يا اعتماد يا ندانستن، به من كه پزشك عمومى هستم و در معالجه
بيماران تخصّصى به اندازه متخصّص وارد نيستم مراجعه مىنمايند با اين قبيل بيماران
چگونه رفتار كنم؟
ج
- اگر مىدانيد دواى شما مضر نيست و مفيد است دوا بدهيد و اگر راهنمايى
به