كند ولى در صورت عدم مراعات مانع از صحت ازدواج نيست.

س 431

- هر گاه مرد به واسطه آن كه مفاسد و خلاف احكام الهى در اكثر زنان و دوشيزگان ايجاد شده نتواند هم‌سرى در خور طبع خود پيدا نمايد كه مطابق احكام و دستورات قرآن عمل كند و خوف دارد كه اگر ازدواج كند از جهات مختلفه ضرر به دستورات دينى او وارد آيد در صورتى كه حافظ نفس خود از محرمات باشد جايز است ترك ازدواج نموده بدون گرفتن زن دوران حيات خود را سپرى نمايد يا نه.

ج‌

- در فرض سؤال ترك آن جايز است اگر چه عزوبت مكروه است.

س 432

- بانويى ادعا مى‌نمايد چندين سال قبل مردى را براى خودش صيغه نموده و خودش اجراى صيغه كرده و هنوز آن صيغه به قوت خود باقى است ولى جهت اثبات اين ادعاء دليل ندارد و اين كه آيا صيغه جارى شده و يا اجرتى در بين بوده و مدتى داشته و آيا شاهدى در اين مورد دارد يا ندارد تماما مشكوك است آيا چنين ادعائى صحيح است يا نه.

ج‌

- قول و فعل مسلمان مسموع و محكوم به صحت است مگر آن كه علم به كذب آن باشد و در صورت انكار زوج محتاج به مرافعه شرعيه است.

س 433

- شخصى دخترى را به مدت يك سال متعه كرد و پس از يك سال او را بعقد دائم در آورد و اكنون يقين دارد كه با ام الزوجه مقاربت نموده ولى نمى‌داند آيا مقاربت با او در ايام متعه بوده و يا در ايام عقد دائم در اين صورت آيا اين زن فعلا زوجه اين مرد است و باقى باشد و يا بايد از او جدا شود.

ج‌

- در فرض مسأله كه شك دارد زنا قبل از عقد دائمى و دخول بوده يا بعد از عقد و دخول عقد محكوم به صحت و زوجه محكومه به زوجيت است.

س 434

- زن و يا دخترى از راه زنا با مردى هم بستر شدند و از اين مرد حمل برداشت فعلا شخص ديگرى غير زانى مى‌خواهد با زن مزبوره ازدواج كند در صورتى كه‌