روزه و وظائف شرعيّه نمى‌باشند لياقت عهده‌دارى مشاغل اجتماعى اسلامى و مناصب عمومى را ندارند و اگر عهده‌دار شوند، غاصب و متجاوز به حقوق عمومى شناخته مى‌شوند.

مسأله 25

- وظيفه هر مسلمان است كه در بهبودى امور و وضع معاش و اقتصادى مسلمانان اهتمام نمايد كه من اصبح و لم يهتمّ بأمور المسلمين، فليس بمسلم.

مسأله 26

- مسلمانان بايد در بين خودشان با گذشت، و هم‌كار يكديگر باشند و نسبت به كفّار سخت و از دادن هر گونه اختيار و سلطه به آنها نسبت به امور مسلمين، اجتناب نمايند.

مسأله 27

- حسن سلوك و رفتار مسلمان با بيگانه و مسلمان، بايد بر اساس تعاليم اسلام در نهايت اعتدال و خيرخواهى براى همه خلق باشد.

مسأله 28

- مسافرت به بلاد كفّار و نقاطى كه انسان در آن نقاط نمى‌تواند وظائف اسلامى خود را انجام دهد جز در موارد ضرورت و ارشاد آنها، جائز نيست.

مسأله 29

- غصب اموال مردم، حرام است و حتّى در دانه و هسته‌اى از مال كسى بدون رضايت او نمى‌توان تصرّف كرد.

مسأله 30

ربا دادن و ربا گرفتن و هر گونه معاملات ربوى، چه طرف، شخص باشد، يا مؤسّسات، از قبيل بانكها و ساير شركتها، حرام است.

مسأله 31

- چون اقتصاد و تجارت جامعه مسلمانان در اثر غفلتهائى كه شده وابسته به بانكها گرديده است، تا بانكها وضع خود را با تعاليم اقتصادى اسلامى تطبيق نكرده‌اند، مسلمانان متمكّن با هم‌كارى يكديگر مؤسّسات قرض الحسن اسلامى تأسيس كنند و اين مخالفت علنى با احكام خدا را به اطاعت احكام او مبدّل سازند.

مسأله 32

- مسلمانان بايد در تجارت و معامله و كلّيّه مناسبات و روابط فيما بين خود و بيگانه، دستورات اسلام را از هر جهت، رعايت كنند و از غشّ و كم فروشى و خيانت و اجحاف، خوددارى نمايند.

مسأله 33

- مسلمانان بايد در مورد اشخاص مجهول كه ملبّس به لباس‌