با اوست اظهار مى‌كند طشتى كه اين عمله از حمّام برداشته يقينا نجس بوده و از اين جهت تمامى اين عمارت و ساختمان با گل نجس ساخته شده و بايد از آن اجتناب كرد حتّى گاهى كه مقدارى خاك از زمين يا سقف و يا ديوار اطاقها مى‌ريزد همه آنها را نجس مى‌داند و در نتيجه زندگى براى او مشكل شده است و ناگفته نماند كه عمله‌اى كه طشت را از داخل حمّام برداشته معلوم نيست بالغ بوده يا غير بالغ و طشت را آب كشيده يا نه حكم مسأله را از نظر طهارت و نجاست بيان فرمائيد.

ج‌

- در مورد سؤال، هر جائى از خانه كه با گل و گچ ساخته شده در آن طشت، تعمير گرديده نجس است، لكن اگر زن مذكور مبتلى به وسواس باشد قول او حجّت نيست و در اين صورت هر جائى از خانه كه علم به نجاست آن حاصل شود لازم الاجتناب و مواضع مشكوكه محكوم به طهارت است و بر فرض نجس بودن هم، چنانچه با شلنگ متّصل بكرّ، مواضع نجس را تطهير كنند ظاهر آن پاك مى‌شود.

س 95

- اگر شك كند كه آيا بول يا غائط از مخرج تجاوز كرده يا نه آيا مى‌توان بنا را بر عدم تجاوز گذارد يا خير؟.

ج‌

- با اين اصل، عدم تعدّى، ثابت نمى‌شود، و در صورتى كه بداند به محلّى رسيده و شك كند كه آيا تعدّى فاحش شده يا نه محكوم به طهارت است.

س 96

- كسى كه عادت او شستن مخرج بول و غائط و استبراء است، اگر زياد شك مى‌كند كه آيا مخرج بول و غائط را شسته يا استبراء كرده چه كند؟.

ج‌

- اگر وسواسى است، به احتمال شستن و استبراء، با فرض اعتياد، اكتفا كند و امّا اگر متعارف است محكوم به نشستن و عدم استبراء است.

س 97

- بيخ ناخن و روى لبها گاهى ريشه مى‌رويد و پوست اضافى ديده مى‌شود آيا اگر خودمان آن را بكنيم و احساس درد نشود و محلّ آن خون نيايد نجس است يا نه و اگر احساس درد بكنيم ولى خون نيايد حكم آن چيست؟.

ج‌

- در صورت دوّم كه احساس درد مى‌شود احتياط، اجتناب است.

س 98

- كسى كه دندانش را پر مى‌كند هنگامى كه دهانش خونى مى‌شود لازم است داخل دهان را نيز آب بكشد يا نه؟.