س 3

- هر گاه شخصى از روى جهل بحكم قبل از وقوف به عرفات طواف و نماز آن و سعى و تقصير را به جا آورد و بعد از اتمام مناسك حج، عالم شد آيا خللى بحج او وارد مى‌شود يا نه؟ و آيا كفاره بر او واجب است يا نه؟.

ج‌

- اگر تقديم بدون عذر بوده واجب است طواف و سعى و تقصير را اعاده نمايد و اگر با عذر بوده احتياطا اعاده كند و كفاره در صورت جهل واجب نيست.

س 4

- كسى كه در عمره تمتع موقع طواف كارى كند كه لازم باشد احتياطا طواف را تمام نموده و نماز آن را بخواند و بعد هم طواف و نماز را اعاده نمايد هر گاه پس از اتمام طوافى كه مشغول آن بوده عمدا يا نسيانا يا جهلا بدون خواندن نماز آن، طواف دوم را به جا آورد و بعد از آن دو نماز طواف بخواند چه صورت دارد و آيا قران بين طوافين است يا خير؟.

ج‌

- قران نيست و اشكال ندارد مگر در صورت علم و عمد كه تاخير نماز از طواف ممكن است معصيت باشد لكن در همين صورت هم به طواف ضرر نمى‌زند.

س 5

- آيا مى‌شود طواف يا سعى را پس از يك يا دو شوط عمدا رها كرد و از سر گرفت و اگر كسى چنين كند طواف و سعيش صحيح است يا نه؟ و همين طور رها نمودن طواف يا سعى در كمتر از يك شوط چه صورت دارد؟.

ج‌

- در فرض مذكور صحت طواف و سعى بعيد نيست.

س 6

- فتواى حضرت آية اللَّه اين است كه در طواف اگر وارد حجر اسماعيل شود بايد آن شوط را از سر بگيرد بنا بر اين اگر مطوّفى يك نفر حاج را كه طواف مى‌دهد اشتباها وارد حجر نمود و بعد از متذكر شدن، او را از حجر بيرون آورد و از همان جا طواف را تمام كرد اكنون پس از دو سال اين مطوّف متوجه فتواى حضرت عالى گرديد تكليف چيست؟ بايد به خود حاج بگويد؟ و يا لازم نيست و بدون گفته حاج مى‌تواند از طرف او انجام بدهد و يا براى او نايب بگيرد؟.

ج‌

- در فرض سؤال، كفايت حج مزبور از حجة الاسلام محل اشكال است و احتياط لازم آن است كه اگر در غير اشهر حج مشرف شود عمره مفرده به جا آورد و در اشهر حج نيز حجة الاسلام خود را اعاده نمايد و اگر در اشهر حج مشرف شود