ج‌

- اگر پس از مقدارى از وقت كه كافى براى نماز ظهر و عصر بوده فوت شده، قضاء ظهر و عصر، هر دو واجب است.

س 23

- آيا پسر بزرگ مى‌تواند در زمان حيات پدر و مادر به آنها بگويد من نمى‌توانم قضاء نماز و روزه شما را به جا آورم و يا بگويد من در برابر قضاء نماز و روزه شما اجرت مى‌خواهم؟ و آيا مى‌شود از تركه ميت به اندازه خرج نماز و روزه را برداشت يا نه؟ و راستى چگونه ممكن است يك فرزند، به خاطر اين كه بزرگتر است اين تكليف سخت بر او بار باشد؟.

ج‌

- شرط اجرت، براى پسر بزرگ در برابر قضاء نماز و روزه پدر و مادر، مشكل است. ولى اگر پدر و مادر وصيّت كنند كه آن چه نماز و روزه از آنها فوت شده استيجار كنند و مبلغى را هم در مقابل، تعيين نمايند، در صورتى كه اجير، انجام دهد از پسر بزرگتر ساقط است.

س 24

- شخصى صوفى بوده و عمدا نماز نمى‌خوانده، آيا قضاء نمازهاى او بر پسر بزرگتر واجب است يا نه؟.

ج‌

- اگر منكر وجوب نماز بوده و لذا عمدا نمى‌خوانده، قضاء نمازهايش بر پسر، واجب نيست امّا اگر منكر نبوده و با اقرار بوجوب، نخوانده احتياط واجب آنست كه پسر بزرگ قضاء نمايد.

س 25

- مادر اين جانب دو ماه قبل فوت نموده و وصيّت كرده كه يك ماه روزه براى او بگيريم، آيا چون استطاعت مالى نداريم، خود و برادرم مى‌توانيم روزه او را بگيريم يا نه؟.

ج‌

- بلى مى‌توانيد روزه او را بگيريد.

س 26

- كسانى كه در اواخر عمر در اثر مرض و حالت اغماء و ضعيف شدن حواسّ و يا از دست دادن عقل نمازشان ترك مى‌شود، آيا بايد پسر بزرگتر قضاى آنها را نيز به جاى آورد؟.

ج‌

- در صورتى كه در تمام وقت، ديوانه يا مغمى عليه بوده، قضاء آن بر پسر بزرگ نيست. و امّا آن چه در حال مرض فوت شده يا طبق وظيفه انجام نداده، بايد پسر بزرگتر انجام دهد و چنانچه عمدا ترك نموده احتياط آنست كه پسر بزرگ‌