- در فرض سؤال اگر زن در شيراز قصد ماندن ده روز نداشته باشد نمازش
قصر است.
س 60
- بنده در تهران و بنده زاده در قم ساكن است، در صورت آمدن ما به
منزل يكديگر و ماندن بدون قصد اقامه ده روز، تكليف نماز و روزه بنده و ايشان
چيست؟.
ج
- هر كدام به تكليف خود عمل كنيد و تابع يكديگر نيستيد، مگر اين كه
يكى از اين دو محلّ، وطن ديگر يكى از شما باشد و از آن اعراض نكرده باشد، در اين
صورت هر وقت به آن محلّ كه وطن است برويد بدون قصد اقامه ده روز هم بايد نماز را
تمام بخوانيد.
اعراض از وطن
س 61
- معنى اعراض از وطن چيست؟.
ج
- اعراض از موضوعات عرفيه است و معنايش ترك وطن بقصد عدم زندگى در
آنجا است.
س 62
- شخصى از وطن اصلى خود اعراض كرده، امّا در آنجا املاك دارد، آيا
چنين شخصى با كسى كه ملكى در وطن اعراض شدهاش، ندارد فرق دارد يا نه؟ و نيز اعراض
از وطن اتّخاذى، با اعراض از وطن اصلى فرق مىكند يا نه؟.
ج
- بنظر اين جانب با اعراض از وطن، ملك داشتن و نداشتن، فرق نمىكند و
نماز در وطن معرض عنه، قصر است، لكن چون مشهور با داشتن ملك، حكم بتمام مىفرمايند
اگر احتياطا جمع نمايد بسيار خوب است، و در اين جهت، فرق بين وطن اتّخاذى و اصلى
نيست.
س 63
- علماء و فقهاء فرمودهاند، اگر شخصى از وطنش اعراض كرده وقتى كه به
آنجا مىرود حكم مسافر را دارد. اين كلمه (اعراض)، محلّ گفتگو واقع شده كه مراد
چيست تنفّر و انزجار است و يا همين كه بنا ندارد عادة آنجا زندگى كند همين اعراض
است اگر چه علاقه به بودن آنجا داشته باشد.
ج
- اعراض از وطن، تصميم به عدم اقامت در آن محلّ است، خواه،