خانه‌هائى اجاره كرده‌اند كه تا محلّ كارشان بعضى چهار فرسخ و بعضى شش فرسخ، فاصله است اينها صبح مى‌روند و شب برمى‌گردند، و مدّت چند سال است كه نماز خود را تمام مى‌خوانند و روزه رمضان را هم بدون قصد اقامه مى‌گيرند و در سالى چند مرتبه به شهرهاى خود مى‌روند ولى در اين رفت و آمد به شهرهاى خود به دستور مسافر، عمل مى‌كنند اكنون نماز و روزه آنان چه صورت دارد؟.

ج‌

- در فرض مرقوم، به نحوى كه عمل مى‌كرده‌اند تكليفشان، اتمام نماز و گرفتن روزه است. و در رفت و آمد به شهر خودشان كه اتّفاقا مى‌روند و سفر در شغل و جهت شغل نيست حكم مسافر را دارند كه نمازشان قصر و روزه را بايد افطار كنند و اگر با قصد، ده روز، در محلّى كه خانه را اجاره كرده‌اند يا در محلّ شغل بمانند تا در آن محلّ هستند نماز را تمام بخوانند و در سفر اوّل، بايد نماز را شكسته بخوانند و روزه را افطار كنند.

س 34

- شخصى ساكن در شهر رى و اكثر هفته‌ها به ورامين كه چهار فرسخى است مسافرت مى‌نمايد و روز بعد مراجعت مى‌كند موضوع قصر و اتمام نماز او را بيان فرمائيد.

ج‌

- اگر شغل خود را باين نحو قرار داده كه هر هفته يك مرتبه تا چهار فرسخى، مسافرت كند و فرداى آن روز مراجعت نمايد، نماز و روزه او تمام و صحيح است.

س 35

- عدّه‌اى هستند اجيرند مدّت يك ماه است روزى بيست فرسخ راه را تقريبا، جهت كارى مسافرت مى‌كنند، آيا اين عدّه، محكوم بحكم دائم السّفر مى‌شوند يا نه؟.

ج‌

- اگر تصميم دارند مدّت قابل اعتنائى كار خود را در سفر، انجام دهند حكم دائم السّفر را دارند. نماز تمام و روزه آنان صحيح است و اگر فقط چهل يا پنجاه روز مثلا شغل خود را باين ترتيب قرار داده‌اند مسافر هستند و نمازشان، قصر است روزه را نيز بايد افطار نمايند.

س 36

- دائم السّفر، در وطن خود، بر اثر مسدود شدن راه، ده روز يا زيادتر ماند و در بين اين ده روز مسافرتى به مسافت سه فرسخ و نيم رفت و برگشت‌