responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : مجمع الرسائل نویسنده : نجفی، محمد حسن    جلد : 1  صفحه : 529
از خمس مى باشد مانند سينى و پاتيل قناد و يا وسائل خياط و كتابهاى ضرورى طلاب، ولى آنچه از گاو شتر و گوسفند مورد نياز كه از سود كسب خريدارى شوند، بر مقدار اضافه بر مخارج ساليانه خمس، تعلق مى گيرد [1].
(مسأله 1635): اگر شخص مقروضى ارث و يا مال خمس داده اى دارد ولى براى ندادن خمس، قرض خود را از سود كسب بدهد [2] اشكالى ندارد اما احوط [3] اين است كه قرض و همچنين مخارج ساليانه خود را از اموالى كه خمس به آنها تعلق نمى گيرد بدهد و يا اينكه بين آنها تقسيم كند.
(مسأله 1636): اگر با علم يا ظن به فقر شخصى خمس يا زكات و يا رد مظالم به وى داده شود و بعدا معلوم شود كه غنى بوده در صورتى كه تفحص كرده باشند اشكالى ندارد [4].
(مسأله 1637): اگر شخصى از مجتهدى طلبى داشته باشد نمى تواند آن را به عنوان سهم امام (ع) حساب كند [5].


[1] محمد باقر شيرازى: در سرمايه و اسباب كسب فرقى بين اقسام آن نيست و
احتمال تقسيط آن بر هر سال نزديك بوده و بعيد نيست.
[2] محمد كاظم طباطبائى: اگر قرض از سال گذشته باشد لازم است از غير ربح
و سود پرداخته شود.
[3] محمد باقر شيرازى: اين احتياط ترك نشود.
[4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى: محل اشكال است.
محمد باقر شيرازى: اگر به مقدار متعارف تفحص كرده باشد و امكان
بازگرداندن وجوه داده شده را نداشته باشد اشكالى ندارد در غير اين صورت احوط بلكه
اقوى ترتب ضمان است.
[5] محمد باقر شيرازى: ظاهرا فرقى بين خمس و سهم مبارك امام (ع) نيست و
در هر مورد كه شخص در آن احراز رضايت حضرت صاحب الزمان (عج) بنمايد
مىتواند دين را در آن مورد حساب كند.


نام کتاب : مجمع الرسائل نویسنده : نجفی، محمد حسن    جلد : 1  صفحه : 529
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست