نفى تسلط بيگانگان: (وَ لَنْ يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً);[63]

و خداوند هرگز بر زيان مؤمنان، براى كافران راه تسلطى قرار نداده است.

استقامت سياسى و اجتماعى:

(وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا وَ اللّهُ يُحِبُّ الصّابِرِينَ);[64]

و چه بسيار پيامبرانى كه همراه او توده هاى انبوه، كار زار كردند و در برابر آن چه در راه خدا بديشان رسيد، سستى نورزيدند و ناتوان نشدند، و تسليم [دشمن ]نگرديدند و خداوند شكيبايان را دوست دارد.

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ);[65]

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! اگر از كسانى كه كفر ورزيده اند اطاعت كنيد شما را از عقيده تان باز مى گردانند و زيان كار خواهيد گشت.

صلح خواهى اسلام:

(فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً);[66]

پس اگر از شما كناره گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، ديگر خدا براى شما راهى براى تجاوز بر آنان قرار نداده است.

اجراى حدود الهى:

(الَّذِينَ إِنْ مَكَّنّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ);[67]

همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز بر پا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ى كارها از آنِ خداست.

نفى تبيعض:

(إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ يَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ إِنَّهُ كانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ).[68]

فرعون در سرزمين [مصر] سر برافراشت و مردم آن را طبقه طبقه ساخت; طبقه اى از آنان را زبون مى داشت; پسرانشان را سر مى بريد و زنانشان را [براى بهره كشى] زنده بر جاى مى گذاشت كه وى از فساد كاران بود.

وظايف مردم در نظام اسلامى:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْء فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً);[69]

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! خدا را اطاعت كنيد; و پيامبر و اولياى امر خود را ]نيز [اطاعت كنيد; پس هر گاه در امرى اختلاف نظر يافتيد اگر به خدا و روز باز پسين ايمان داريد، آن را به خدا و پيامبر عرضه بداريد; اين بهتر و نيك فرجام تر است امام على(عليه السلام) در باره ى پذيرش و بيعت مردم مى فرمايد:

« وَ لَعَمْرِي لَئِنْ كَانَتِ الْإِمَامَةُ لَا تَنْعَقِدُ حَتَّى يَحْضُرَهَا عَامَّةُ النَّاسِ فَمَا إِلَى ذَلِكَ سَبِيلٌ وَ لَكِنْ أَهْلُهَا يَحْكُمُونَ عَلَى مَنْ غَابَ عَنْهَا ثُمَّ لَيْسَ لِلشَّاهِدِ أَنْ يَرْجِعَ وَ لَا لِلْغَائِبِ أَنْ يَخْتَارَ »;[70]

سوگند به جانم كه امامت منعقد نمى شود تا اين كه همه ى مردم حضور يابند و بيعت نمايند، پيداست كه براى چنين كارى راه عملى وجود ندارد و ليكن آن ها كه اهل نظر و تشخيص هستند، قضاوت و انتخاب مى كنند و انتخاب آن ها حكمى در باره ى غايبان خواهد بود و از آن پس ديگر نه آن ها كه حاضر بوده اند حقّ رجوع دارند; نه آن ها كه غايب بوده اند.