ولى اين احتمال قوى‌تر به نظر مى‌رسد كه تنور به معنى حقيقى و معروف آن باشد و منظور از آن، تنور خاصى هم نباشد بلكه منظور بيان اين نكته است هنگامى كه آب از درون تنور كه معمولا مركز آتش است جوشيدن گرفت نوح و يارانش متوجه شدند اوضاع به زودى ديگرگون مى‌شود و انقلاب و تحول نزديك است" آب كجا و آتش كجا"؟! به تعبير ديگر هنگامى كه ديدند سطح آب زيرزمينى چنان بالا آمده است كه از درون تنور كه معمولا در جاى خشك و محفوظى ساخته مى‌شود جوشيدن گرفته فهميدند موضوع مهمى در پيش است و حادثه نو ظهورى در شرف تكوين است، همين موضوع اخطار و علامتى بود براى نوح و يارانش كه برخيزيد و آماده شويد! شايد قوم غافل و بى‌خبر نيز جوشيدن آب را از درون تنور خانه‌هايشان ديدند ولى مانند هميشه از كنار اين گونه اخطارهاى پر معنى الهى چشم و گوش بسته گذشتند، حتى براى يك لحظه نيز به خود اجازه تفكر ندادند كه شايد حادثه‌اى در شرف تكوين باشد، شايد اخطارهاى نوح واقعيت داشته باشد.

در اين هنگام به نوح" فرمان داديم كه از هر نوعى از انواع حيوانات يك جفت (نر و ماده) بر كشتى سوار كن" تا در غرقاب، نسل آنها قطع نشود (قُلْنَا احْمِلْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ‌).

" و همچنين خاندانت را جز آنها كه قبلا وعده هلاك آنها داده شده و نيز مؤمنان را بر كشتى سوار كن" (وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ‌).

" اما جز افراد كمى به او ايمان نياوردند" (وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ‌).

اين آيه از يك سو اشاره به همسر بى‌ايمان نوح و فرزندش" كنعان" مى‌كند كه داستان آنها در آيات آينده آمده است كه بر اثر انحراف از مسير ايمان و همكارى با گناهكاران رابطه و پيوند خود را از نوح بريدند و حق سوارشدن بر آن كشتى نجات نداشتند، چرا كه شرط سوارى بر آن در درجه اول" ايمان" بود.