[سوره هود (11): آيات 40 تا 43]

حَتَّى إِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ (40) وَ قالَ ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (41) وَ هِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبالِ وَ نادى‌ نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ فِي مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرِينَ (42) قالَ سَآوِي إِلى‌ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلاَّ مَنْ رَحِمَ وَ حالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ (43)

ترجمه:

40- (اين وضع هم چنان ادامه يافت) تا فرمان ما فرا رسيد و تنور جوشيدن گرفت، (به نوح) گفتيم از هر جفتى از حيوانات (نر و ماده) يك زوج در آن (كشتى) حمل كن، همچنين خاندانت را مگر آنها كه قبلا وعده هلاك آنان داده شده (همسر نوح و يكى از فرزندانش) و همچنين مؤمنان را، اما جز عده كمى به او ايمان نياوردند.

41- او گفت بنام خدا بر آن سوار شويد و به هنگام حركت و توقف آن ياد او كنيد، كه پروردگارم آمرزنده و مهربان است.

42- و او آنها را از لابلاى امواجى همچون كوه‌ها حركت مى‌داد، (در اين هنگام) نوح فرزندش را كه در گوشه‌اى قرار داشت فرياد زد، پسرم! همراه ما سوار شو و با كافران مباش! 43- گفت به كوهى پناه مى‌برم تا مرا از آب حفظ كند، گفت امروز هيچ حافظى در برابر فرمان خدا نيست، مگر آن كس را كه او رحم كند، در اين هنگام موجى در ميان آن دو حائل شد و او در زمره غرق‌شدگان قرار گرفت.