خبير بودنش.

در اينكه فرق ميان" احكمت" و" فصلت" چيست؟ مفسران بحثهاى فراوان كرده‌اند و احتمالات زيادى داده‌اند، اما آنچه نزديكتر از همه، به مفهوم آيه فوق به نظر مى‌رسد اين است، كه در جمله اول اين واقعيت بيان شده است كه قرآن مجموعه واحد به هم پيوسته‌اى است، كه همچون يك بناى محكم و استوار بر جا است و نشان مى‌دهد كه از سوى خداوند واحد يكتا نازل شده، و به همين دليل هيچگونه تضاد و اختلاف در ميان آياتش ديده نمى‌شود.

اما جمله دوم اشاره به اين حقيقت است كه اين كتاب در عين وحدت، آن چنان شاخه‌ها و شعب فراوان دارد كه تمام نيازهاى روحى و جسمى انسانها را در زير پوشش خود قرار مى‌دهد، بنا بر اين در عين وحدت، كثير است و در عين كثرت، واحد.

از آيه بعد مهمترين و اساسى‌ترين محتواى قرآن يعنى توحيد و مبارزه با شرك را به اين صورت بيان مى‌كند:" نخستين دعوت من اين است كه جز خداوند يگانه يكتا را نپرستيد" (أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ‌) [1] و اين نخستين تفصيل از دستورات اين كتاب بزرگ است.

و دومين برنامه دعوتم اين است كه" من براى شما از سوى او نذير و بشيرم": در برابر نافرمانيها و ظلم و فساد و شرك و كفر، شما را بيم مى‌دهم، و از عكس العمل كارهايتان و مجازات الهى بر حذر مى‌دارم، و در برابر اطاعت‌

[1] در جمله‌ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ‌ دو احتمال داده شده: نخست اينكه از زبان پيامبر (ص) است، همانگونه كه ما در بالا گفتيم و تقديرش اين است كه دعوتى و امرى‌ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ‌ دوم اينكه كلام خدا است تقديرش اين است امركم‌ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ‌، ولى جمله" إِنَّنِي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ" با معنى اول سازگارتر است.