قدرت او بگريزيد، و به مامن و پناهگاهى فرار كنيد"! (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ‌).

" معجزه" از ماده" اعجاز" به معنى ناتوان ساختن ديگرى است، اين كلمه گاهى در مواردى به كار مى‌رود كه انسان مانع كار ديگرى شود و جلو او را بگيرد و او را به عجز در آورد، و گاهى در موردى كه از چنگال كسى فرار كند و از دسترس وى بيرون رود و او را ناتوان سازد، و گاهى به اين صورت كه با پيشدستى كردن طرف را به زانو در آورد و يا خود را در مصونيت قرار دهد.

تمام اينها چهره‌هاى مختلفى از معنى" اعجاز" و ناتوان ساختن طرف است، و در آيه فوق همه اين معانى محتمل است، چرا كه هيچگونه منافاتى ميان آنها نيست يعنى شما به هيچ صورت نمى‌توانيد از عذاب او در امان بمانيد.

سپس اضافه مى‌كند" اگر خداوند به خاطر گناهان و آلودگيهاى جسمى و فكرى‌تان بخواهد شما را گمراه سازد، هرگز نصيحت من براى شما سودى نخواهد بخشيد هر چند بخواهم شما را نصيحت كنم" (وَ لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ‌).

چرا كه" او پروردگار شما است و به سوى او باز مى‌گرديد" و تمام هستى شما در قبضه قدرت او است (هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‌).

سؤال:

با مطالعه اين آيه فورا اين سؤال به نظر مى‌رسد- و بسيارى از مفسران هم به آن اشاره كرده‌اند- كه مگر ممكن است خداوند اراده گمراه ساختن كسى را بكند؟ آيا اين دليل بر جبر نخواهد بود؟ و آيا با قبول اصل آزادى اراده و اختيار چنين چيزى قابل قبول است؟