اين موضوعات مى‌كنند و به صورت تكرار تاريخ همان عناوين را به مخالفان خود نسبت مى‌دهند ولى هنگامى كه يك محيط فاسد با يك انقلاب الهى پاكسازى شد اين گونه مقياسهاى سنجش شخصيت نيز همراه ساير عناوين موهوم به زباله دان تاريخ ريخته مى‌شود، و مقياسهاى اصيل و انسانى جاى آنها را مى‌گيرد، مقياسهايى كه در متن زندگى انسان قرار گرفته و واقعيتهاى عينى روى آن استوار است و يك جامعه پاك و آباد و آزاد از آنها مايه مى‌گيرد، همچون ايمان، علم و آگاهى فداكارى و گذشت، تقوا و پاكدامنى، شهامت و شجاعت، تجربه و هوشيارى مديريت و نظم و مانند اينها.

[3- سخنى از نويسنده تفسير المنار]

3- بعضى از مفسران مانند نويسنده" المنار" هنگامى كه به اين آيه مى‌رسد در ضمن يك جمله كوتاه به آنها كه علم غيب را براى غير خدا قائلند و يا حل مشكلاتى را از آنها مى‌خواهند اشاره كرده، مى‌گويد:" اين دو امر (علم غيب و خزائن الهى) همان چيزهايى است كه قرآن از پيامبران نفى كرده اما بدعتگزاران مسلمين و اهل كتاب آنها را براى اولياء و قديسين اثبات مى‌كنند" [1] اگر منظور او اين باشد كه هر گونه آگاهى از غيب و لو به تعليم الهى از آنها نفى شود اين بر خلاف نصوص صريح قرآن مجيد است، و اگر منظور او نفى توسل به پيامبران و اولياى الهى باشد- به اين صورت كه از آنها تقاضا كنيم كه از خداوند حل مشكلات ما را بخواهند- اين سخن نيز مخالف آيات قرآن و احاديث مسلمى است كه از طرق شيعه و اهل سنت نقل شده است (براى توضيح بيشتر در اين باره به جلد چهارم تفسير نمونه صفحه 363- 369 مراجعه فرمائيد:)

[1] المنار جلد 12 صفحه 67.