چه جهل و نادانى از اين بالاتر كه مقياس سنجش فضيلت را گم كرده‌ايد و آن را در ثروت و تمكن مالى و مقامهاى ظاهرى و سن و سال جستجو مى‌كنيد، و به گمان شما افراد پاكدل و با ايمان كه دستشان تهى و پايشان برهنه است از درگاه خدا دورند، اين اشتباه بزرگ شما است و نشانه جهل و بيخبريتان!.

به علاوه شما بر اثر جهل و نادانى چنين مى‌پنداريد كه پيامبر بايد فرشته باشد، در حالى كه رهبر انسانها بايد از جنس آنها باشد تا نيازها و مشكلات و دردهاى آنان را بداند و لمس كند.

در آيه بعد براى توضيح بيشتر به آنها مى‌گويد:" اى قوم! اگر من اين گروه با ايمان را طرد كنم چه كسى در برابر خدا (در آن دادگاه بزرگ عدالت و حتى در اين جهان) مرا يارى خواهد كرد"؟! (وَ يا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ‌).

طرد افراد صالح و مؤمن كار ساده‌اى نيست، آنها فرداى قيامت دشمن من خواهند بود و هيچكس نمى‌تواند در آنجا از من دفاع كند، و نيز ممكن است مجازات الهى در اين جهان دامن مرا بگيرد." آيا انديشه نمى‌كنيد" تا بدانيد آنچه مى‌گويم عين حقيقت است (أ فلا تذكرون).

[تفاوت ميان" تفكر" و" تذكر"]

ميان" تفكر" و" تذكر" اين تفاوت وجود دارد كه" تفكر" در حقيقت براى شناخت چيزى است هر چند هيچگونه اطلاعى از آن قبلا نداشته باشيم، ولى" تذكر" (ياد آورى) در موردى گفته مى‌شود كه انسان قبلا با آن موضوع آشنايى داشته است، هر چند از طريق آگاهيهاى فطرى باشد، و اتفاقا مسائل مورد بحث نوح با قومش نيز همه از اين قبيل است، مطالبى است كه انسان با مراجعه به فطرت و نهاد خويش آنها را درك مى‌كند ولى غرور و تعصب و خود-