واژه" قرآن" واژه‌اى است كه به" تمام" و" بعض" قرآن هر دو اطلاق مى‌شود، مثلا در آيه اول سوره جن مى‌خوانيم" إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً":" ما قرآن عجيبى شنيديم" پيدا است كه آنها قسمتى از قرآن را شنيده بودند.

اصولا" قرآن" از ماده قرائت است، و مى‌دانيم قرائت و تلاوت، هم بر كل قرآن صادق است و هم بر جزء آن، بنا بر اين تحدى بمثل قرآن مفهومش تمام قرآن نيست و با ده سوره و حتى يك سوره نيز سازگار مى‌باشد.

از سوى ديگر" سوره" نيز در اصل به معنى مجموعه و محدوده است، و بر مجموعه‌اى از آيات نيز تطبيق مى‌كند هر چند يك سوره كامل به اصطلاح معمولى نبوده باشد.

و به تعبير ديگر سوره در دو معنى استعمال مى‌شود يكى به معنى مجموع آياتى كه هدف معينى را تعقيب مى‌كند و ديگر يك سوره كامل كه با بسم اللَّه شروع و پيش از بسم اللَّه سوره بعد پايان مى‌پذيرد.

شاهد اين سخن آيه 86 سوره توبه است آنجا كه مى‌فرمايد:" وَ إِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَ جاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ‌ ..." (هنگامى كه سوره‌اى نازل مى‌شود كه ايمان به خدا بياوريد و با پيامبرش جهاد كنيد ...) روشن است كه منظور از سوره در اينجا همان آياتى است كه هدف فوق (يعنى ايمان به خدا و جهاد) را تعقيب مى‌كند هر چند قسمتى از يك سوره كامل باشد.

" راغب" نيز در كتاب" مفردات" در تفسير آيه اول سوره نور" سُورَةٌ أَنْزَلْناها ..." مى‌گويد:" اى جملة من الاحكام و الحكم ..." همانگونه كه ملاحظه مى‌كنيم سوره را به معنى مجموعه‌اى از احكام تفسير كرده است.

بنا بر اين فرق چندانى ميان" قرآن" و" سوره" و" ده سوره" از نظر مفهوم لغت باقى نمى‌ماند يعنى همه اينها به مجموعه‌اى از آيات قرآن اطلاق مى‌گردد نتيجه اينكه تحدى قرآن به يك كلمه و يك جمله نيست كه كسى ادعا كند من‌