به هر حال يوسف بى‌آنكه هيچ قيد و شرطى قائل شود و يا پاداشى بخواهد فورا خواب را به عاليترين صورتى تعبير كرد، تعبيرى گويا و خالى از هر گونه پرده پوشى، و توام با راهنمايى و برنامه‌ريزى براى آينده تاريكى كه در پيش داشتند،" او چنين گفت: هفت سال پى در پى بايد با جديت زراعت كنيد چرا كه در اين هفت سال بارندگى فراوان است، ولى آنچه را درو مى‌كنيد به صورت همان خوشه در انبارها ذخيره كنيد، جز به مقدار كم و جيره بندى كه براى خوردن نياز داريد" (قالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَباً فَما حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ‌) [1]

" ولى مراقب باشيد در آن هفت سال خشك و قحطى نبايد تمام موجودى انبارها را صرف تغذيه كنيد، بلكه بايد مقدار كمى براى زراعت سال بعد كه سال خوبى خواهد بود نگهدارى نمائيد" (إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ‌).

[1] داب (بر وزن ادب) در اصل به معنى ادامه حركت است و به معنى عادت مستمر نيز آمده، بنا بر اين معنى اين كلمه اين مى‌شود كه شما طبق عادت مستمر خود كه به امر كشاورزى در سرزمين مصر اهميت مى‌دهيد اين كار را طبق معمول ادامه دهيد، ولى در مصرف محصول آن صرفه‌جويى نمائيد.

اين احتمال نيز داده شد كه منظور اين بوده كه با جديت و كوشش هر چه بيشتر زراعت را دنبال كنيد زيرا داب و دئوب به معنى كوشش و خستگى نيز آمده است، يعنى آن قدر كار كنيد تا خسته شويد.