و باز اين تعبير كه اول سخن از زندان مى‌گويد و بعد گويى به زندان هم قانع نيست، پا را بالاتر مى‌گذارد و از" عذاب اليم" كه تا سر حد شكنجه و اعدام پيش مى‌رود، حرف مى‌زند.

بديهى است در چنين ماجرا هر كس در آغاز كار به زحمت مى‌تواند باور كند كه جوان نو خاسته برده‌اى بدون همسر، بى‌گناه باشد، و زن شوهردار ظاهرا با شخصيتى گناهكار، بنا بر اين شعله اتهام بيشتر دامن يوسف را مى‌گيرد، تا همسر عزيز را!.

ولى از آنجا كه خداوند حامى نيكان و پاكان است، اجازه نمى‌دهد، اين جوان پارساى مجاهد با نفس در شعله‌هاى تهمت بسوزد، لذا قرآن مى‌گويد:" در اين هنگام شاهدى از خاندان آن زن گواهى داد، كه براى پيدا كردن مجرم اصلى، از اين دليل روشن استفاده كنيد: اگر پيراهن يوسف از جلو پاره شده باشد، آن زن، راست مى‌گويد، و يوسف دروغگو است (وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ أَهْلِها إِنْ كانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَ هُوَ مِنَ الْكاذِبِينَ‌).

چه دليلى از اين زنده‌تر، چرا كه اگر تقاضا از طرف همسر عزيز بوده، او به پشت سر يوسف دويده است و يوسف در حال فرار بوده كه پيراهنش را چسبيده، مسلما از پشت سر پاره مى‌شود، و اگر يوسف به همسر عزيز هجوم برده و او فرار