اشتهى، و اذا غضب، و اذا رضى، حرم اللَّه جسده على النار

:" كسى كه بر خويشتن در چند حالت مسلط باشد بهنگام تمايل، و به هنگام ترس و به هنگام شهوت و به هنگام غضب و به هنگام رضايت و خشنودى از كسى (آن چنان بر اراده خويش مسلط باشد كه اين امور، او را از فرمان خدا منحرف نسازد) خداوند جسد او را بر آتش حرام مى‌كند" [1]

2- پاداش اخلاص.

همانگونه كه در تفسير آيات فوق اشاره كرديم، قرآن مجيد نجات يوسف را از اين گرداب خطرناك كه همسر عزيز بر سر راه او ايجاد كرده بود به خدا نسبت مى‌دهد و مى‌گويد ما سوء و فحشاء را از يوسف بر طرف ساختيم.

ولى با توجه به جمله بعد كه مى‌گويد او از بندگان مخلص ما بود اين حقيقت روشن مى‌شود كه خداوند بندگان مخلص خود را هرگز در اين لحظات بحرانى تنها نمى‌گذارد، و كمكهاى معنوى خود را از آنان دريغ نمى‌دارد، بلكه با الطاف خفيه خود و مددهاى غيبى كه توصيف آن با هيچ بيانى ممكن نيست، بندگان خود را حفظ مى‌كند و اين در واقع پاداشى است كه خداى بزرگ به اين گونه بندگان مى‌بخشد، پاداش پاكى و تقوا و اخلاص.

ضمنا تذكر نكته نيز لازم است كه در آيات فوق يوسف از بندگان مخلص (بر وزن مطلق) به صورت اسم مفعولى ذكر شده يعنى خالص شده، نه به صورت مخلص (بر وزن محسن) به صورت اسم فاعلى كه به معنى خالص كننده است.

دقت در آيات قرآن نشان مى‌دهد كه مخلص (به كسر لام) بيشتر در مواردى به كار رفته است كه انسان در مراحل نخستين تكامل و در حال خود سازى بوده است، فاذا اركبوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ‌:" هنگامى كه بر كشتى سوار

[1] مدرك قبل صفحه 123.