تفسير:

عشق سوزان همسر عزيز مصر.

يوسف با آن چهره زيبا و ملكوتيش، نه تنها عزيز مصر را مجذوب خود كرد، بلكه قلب همسر عزيز را نيز به سرعت در تسخير خود در آورد، و عشق او پنجه در اعماق جان او افكند و با گذشت زمان، اين عشق، روز بروز داغتر و سوزانتر شد، اما يوسف پاك و پرهيزكار جز به خدا نمى‌انديشيد و قلبش تنها در گرو" عشق خدا" بود.

امور ديگرى نيز دست به دست هم داد و به عشق آتشين همسر عزيز، دامن زد.

نداشتن فرزند از يك سو، غوطه‌ور بودن در يك زندگى پر تجمل اشرافى از سوى ديگر، و نداشتن هيچگونه گرفتارى در زندگى داخلى آن چنان كه معمول اشراف و متنعمان است از سوى سوم، و بى‌بند و بارى شديد حاكم بر دربار مصر از سوى چهارم، اين زن را كه از ايمان و تقوى نيز بهره‌اى نداشت در امواج وسوسه‌هاى شيطانى فرو برد، آن چنان كه سرانجام تصميم گرفت مكنون دل خويش را با يوسف در ميان بگذارد و از او تقاضاى كامجويى كند.

او از تمام وسائل و روشها براى رسيدن به مقصد خود در اين راه استفاده كرد، و با خواهش و تمنا، كوشيد در دل او اثر كند آن چنان كه قرآن مى‌گويد:" آن زن كه يوسف در خانه او بود پى در پى از او تمناى كامجويى كرد" (وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ‌).

جمله" راودته" از ماده" مراوده" در اصل به معنى جستجوى مرتع و چراگاه است و مثل معروف: الرائد لا يكذب قومه (كسى كه دنبال چراگاه مى‌رود به قوم و قبيله خود دروغ نمى‌گويد) اشاره بهمين است و همچنين به ميل سرمه‌دان كه آهسته سرمه را با آن به چشم مى‌كشند،" مرود" (بر وزن منبر) گفته مى‌شود، و سپس به هر كارى كه با مدارا و ملايمت طلب شود، اطلاق شده است.