بلكه يك سلسله اوصاف عمومى براى همه آنها است.

ولى مردم باايمان كه روحى بزرگ، و فكرى بلند، و سينه‌اى گشاده، و ظرفيتى وافر دارند، نه دگرگونيهاى روزگار آنها را تكان مى‌دهد، نه سلب نعمتها آنان را به ناسپاسى و نوميدى مى‌كشاند، و نه روى آوردن نعمتها آنها را در غرور و غفلت فرو مى‌برد.

لذا در آخرين آيه كه از اين به عنوان يك استثنا ياد مى‌كند بجاى كلمه" ايمان" صبر و استقامت را بكار مى‌برد (دقت كنيد).

ميزان كم ظرفيتى‌

3- نكته ديگرى كه بايد به آن توجه كرد اين است كه در هر دو مورد (هم مورد سلب نعمت پس از اعطاى آن، و هم مورد اعطاى نعمت پس از سلب آن) تعبير به" اذقنا" كه از ماده اذاقه بمعنى چشانيدن است شده، اشاره به اينكه آنها بقدرى كم ظرفيتند كه حتى اگر مختصر نعمتى به آنها داده شود و سپس آن را از آنها بگيريم داد و فرياد و ناسپاسيشان بلند مى‌شود و نيز اگر بعد از ناراحتيها مختصر نعمتى به آنها برسد چنان ذوق زده مى‌شوند كه سر از پا نمى‌شناسند!

نعمتها همه موهبت است‌

4- جالب اينكه در آيه اول نعمت را با كلمه" رحمت" بيان كرده، و در آيه دوم با همان كلمه" نعمت" و اين ممكن است اشاره به آن باشد كه نعمتهاى الهى همه از طريق تفضل و رحمت خدا به انسان مى‌رسد، نه از طريق استحقاق، و اگر بنا بود نعمتها جنبه استحقاقى پيدا كند گروه كمى مشمول آن مى‌شدند،