غالب چاههاى بيابانى همين طور است، و" غيابت" به معنى نهانگاه داخل چاه است كه از نظرها غيب و پنهان است، و اين تعبير گويا اشاره به چيزى است كه در چاههاى بيابانى معمول است و آن اينكه در قعر چاه، نزديك به سطح آب، در داخل بدنه چاه محل كوچك طاقچه مانندى درست مى‌كنند كه اگر كسى به قعر چاه برود بتواند روى آن بنشيند و ظرفى را كه با خود برده پر از آب كند، بى آنكه خود وارد آب شود و طبعا از بالاى چاه كه نگاه كنند درست اين محل پيدا نيست و به همين جهت از آن تعبير به" غيابت" شده است‌ [1] و در محيط ما نيز چنين چاه‌هايى وجود دارد.

[1] اقتباس از تفسير المنار ذيل آيه.