جالب مى‌نگرند، همچون چارپايانى كه به يك باغ پر طراوت و پر گل، تنها به صورت يك مشت علف براى سد جوع مى‌نگرند.

و هنوز بسيارند كسانى كه با دادن شاخ و برگهاى دروغين به اين داستان سعى دارند از آن يك ماجراى سكسى بسازند، اين از عدم شايستگى و قابليت محل است و گرنه اصل داستان همه گونه ارزشهاى والاى انسانى را در خود جمع كرده است و در آينده به خواست خدا خواهيم ديد كه نمى‌توان به آسانى از فرازهاى جامع و زيباى اين داستان گذشت، و به گفته شاعر شيرين سخن گاه در برابر جاذبه‌هاى اين داستان" بوى گل انسان را چنان مست مى‌كند كه دامنش از دست مى‌رود"!.

با توجه به اينكه قسمت بسيار مهمى از قرآن به صورت سرگذشت اقوام پيشين و داستانهاى گذشتگان بيان شده است، اين سؤال براى بعضى پيش مى‌آيد كه چرا يك كتاب تربيتى و انسانساز اينهمه تاريخ و داستان دارد؟.

اما توجه به چند نكته علت حقيقى اين موضوع را روشن مى‌سازد:

1- تاريخ آزمايشگاه مسائل گوناگون زندگى بشر است، و آنچه را كه انسان در ذهن خود با دلائل عقلى ترسيم مى‌كند در صفحات تاريخ به صورت عينى باز مى‌يابد، و با توجه به اينكه مطمئن‌ترين معلومات آن است كه جنبه حسى داشته باشد، نقش تاريخ را در نشان دادن واقعيات زندگى به خوبى مى‌توان درك كرد.

انسان با چشم خود در صفحات تاريخ، شكست مرگبارى را كه دامن يك قوم و ملت را بر اثر اختلاف و پراكندگى مى‌گيرد مى‌بيند، و همين گونه پيروزى درخشان قوم ديگر را در سايه اتحاد و همبستگى.

تاريخ با زبان بى‌زبانيش نتائج قطعى و غير قابل انكار مكتبها: روشها،