كارى در مورد كسى شايسته است كه از همه نيازها و احتياجهاى بندگان و از اسرار غيب و نهان آنها با خبر است و توانايى بر اجابت دعوت و انجام خواسته‌ها دارد، و به همين دليل توحيد صفات، سبب توحيد عبادت مى‌گردد (دقت كنيد).

3- بعضى از مفسران گفته‌اند كه تمام سير انسان در طريق عبوديت پروردگار در دو جمله در آيه فوق خلاصه شده: فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ‌ چرا كه عبادت خواه عبادت جسمانى باشد مانند عبادات معمولى و يا عبادت روحانى باشد مانند تفكر در عالم آفرينش و نظام اسرار هستى، آغاز اين سير است.

و توكل يعنى واگذارى مطلق به خدا و سپردن همه چيز بدست او كه يك نوع" فناء فى اللَّه" محسوب مى‌شود، آخرين نقطه اين سير مى‌باشد.

در تمام اين مسير از آغاز تا انتها توجه به حقيقت توحيد صفات، رهروان اين راه را يارى مى‌دهد، و به تلاش و تكاپوى آميخته با عشق وا مى‌دارد.

و چنان كن كه با آگاهى به سوى تو حركت كنيم.

پروردگارا! به ما توفيقى ده كه مخلصانه ترا" پرستش" كنيم و عاشقانه به تو" توكل" نمائيم.

پروردگارا! در اين برهه از زمان كه پس از انقلاب شكوهمند اسلامى ما مشكلات روز افزون از هر سو ما را احاطه كرده، و دشمنان براى خاموش كردن نور اين انقلاب تلاش و كوشش مى‌كنند، تنها اميد ما تويى، و تكيه گاه براى حل اين مشكلات ذات پاك تو است.

پروردگارا! اين ما نبوديم كه راه را تا بدينجا پيموديم، بلكه تاييدات آشكار و نهان تو بود كه در همه جا ما را در رسيدن به اين مرحله توان بخشيد،