از ميان برود كه اين گونه ركونها جز شكست و ناكامى و ضعف جوامع اسلامى، نتيجه‌اى نخواهد داشت.

و اما اينكه: فى المثل مسلمانان با جوامع غير مسلمان، روابط تجارى يا علمى بر اساس حفظ منافع مسلمين و استقلال و ثبات جوامع اسلامى داشته باشند، نه داخل در مفهوم ركون به ظالمين است و نه چيزى است كه از نظر اسلام ممنوع بوده باشد و در عصر خود پيامبر ص و اعصار بعد همواره چنين ارتباطاتى وجود داشته است.

3- فلسفه تحريم ركون به ظالمان.

تكيه بر ظالم، مفاسد و نابسامانيهاى فراوانى مى‌آفريند كه بطور اجمال بر هيچكس پوشيده نيست، ولى هر قدر در اين مساله كنجكاوتر شويم به نكات تازه‌اى دست مى‌يابيم.

- تكيه بر ظالمان باعث تقويت آنهاست و تقويت آنها باعث گسترش دامنه ظلم و فساد و تباهى جامعه‌ها است، در دستورات اسلامى مى‌خوانيم كه انسان تا مجبور نشود (و حتى در پاره‌اى از اوقات مجبور هم شود) نبايد حق خود را از طريق يك قاضى ظالم و ستمگر بگيرد، چرا كه مراجعه به چنين قاضى و حكومتى براى احقاق حق مفهومش به رسميت شناختن ضمنى و تقويت او است، و ضرر اين كار گاهى از زيانى كه به خاطر از دست دادن حق مى‌شود بيشتر است.

- تكيه بر ظالمان در فرهنگ فكرى جامعه تدريجا اثر مى‌گذارد و زشتى ظلم و گناه را از ميان مى‌برد و مردم را به ستم كردن و ستمگر بودن تشويق مى‌نمايد.

- اصولا تكيه و اعتماد بر ديگران كه در شكل وابستگى آشكار گردد، نتيجه‌اى جز بدبختى نخواهد داشت تا چه رسد به اينكه اين تكيه‌گاه ظالم و ستمگر باشد.