اسلام بر تمام اين پندارهاى خرافى قلم سرخ كشيده و سعادت و شقاوت انسان را در فعاليتهاى مثبت و منفى و نقاط قوت و ضعف اخلاقى و برنامه‌هاى عملى و طرز تفكر و عقيده هر كس مى‌داند كه نمونه‌هايى از آن در چهار حديث فوق بروشنى بيان شده است.

[سوره هود (11): آيات 109 تا 112]

فَلا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِمَّا يَعْبُدُ هؤُلاءِ ما يَعْبُدُونَ إِلاَّ كَما يَعْبُدُ آباؤُهُمْ مِنْ قَبْلُ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنْقُوصٍ (109) وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (110) وَ إِنَّ كُلاًّ لَمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمالَهُمْ إِنَّهُ بِما يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (111) فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ وَ لا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (112)

ترجمه:

109- شك و ترديدى در معبودهايى كه آنها مى‌پرستند بخود راه مده، آنها همان گونه اين معبودها را پرستش مى‌كنند كه پدرانشان قبلا مى‌پرستيدند، و ما نصيب آنها را بى كم و كاست خواهيم داد.

110- ما كتاب آسمانى به موسى داديم سپس در آن اختلاف كردند، و اگر فرمان قبلى خدا (در زمينه آزمايش و اتمام حجت بر آنها) نبود در ميان آنها داورى مى‌شد، و آنها (هنوز) در شك‌اند شكى آميخته با سوء ظن و بدبينى.

111- و پروردگار تو اعمال هر يك را بى‌كم و كاست به آنها خواهد داد، او به آنچه عمل مى‌كنند آگاه است.

112- بنا بر اين همانگونه كه فرمان يافته‌اى استقامت كن همچنين كسانى كه با تو به سوى خدا آمده‌اند و طغيان نكنيد كه خداوند آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌بيند.