نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 9 صفحه : 245
4- خلود در آيات مورد بحث.
آيا" خلود" در آيات مورد بحث به معنى جاودانگى است و يا همان مفهوم
مدت طولانى را كه مفهوم لغوى آن است مىرساند.
بعضى از مفسران از نظر اينكه خلود در اينجا مقيد به ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ شده (ما دام كه آسمانها و زمين بر پا است) خواستهاند چنين نتيجه بگيرند كه
خلود در اين مورد خاص به معنى جاودانگى نيست، زيرا آسمانها و زمينها، ابديت ندارند
و طبق صريح قرآن زمانى فرا مىرسد كه آسمانها در هم پيچيده مىشود و اين زمين
ويران مىگردد و تبديل به زمين ديگرى مىگردد [1] ولى با توجه به اينكه اينگونه تعبيرات در
ادبيات عرب معمولا كنايه از ابديت و جاودانگى است، آيات مورد بحث نيز خلود را به
معنى جاودانگى بيان مىكند.
مثلا عرب مىگويد: اين وضع بر قرار خواهد بود ما لاح كوكب (ما دام كه ستارهاى
مىدرخشد) يا ما لاح الجديدان (ما دام كه شب و روز وجود دارد) يا ما اضاء فجر (ما
دام كه صبح مىدرخشد) يا ما اختلف الليل و النهار (ما دام كه شب و روز پى در پى
فرا مىرسد) و مانند اينها كه همه كنايه از جاودانگى است.
در كلام امام امير مؤمنان على ع در نهج البلاغه مىخوانيم:
هنگامى كه بعضى از خردهگيران ناآگاه به امام ايراد كردند كه چرا در تقسيم بيت
المال رعايت مساوات مىكند و بعضى را براى تحكيم پايههاى حكومت به ديگران ترجيح
نمىدهد، امام ناراحت شد و فرمود:
أ تامرونى ان اطلب النصر بالجور فيمن وليت عليه و اللَّه لا اطور به ما سمر
سمير و ما ام نجم فى السماء نجما
:" آيا به من مىگوئيد براى پيروزى دست به ستم نسبت به كسانى