[سوره هود (11): آيات 100 تا 104]

ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْقُرى‌ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْها قائِمٌ وَ حَصِيدٌ (100) وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (101) وَ كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‌ وَ هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (102) إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ (103) وَ ما نُؤَخِّرُهُ إِلاَّ لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ (104)

ترجمه:

100- اين از خبرهاى شهرها و آباديهاست كه ما براى تو باز گو مى‌كنيم، كه بعضى (هنوز) بر پا هستند و بعضى درو شده‌اند (و از ميان رفته‌اند).

101- ما به آنها ستم نكرديم بلكه آنها خودشان بر خويشتن ستم روا داشتند و هنگامى كه فرمان مجازات الهى فرا رسيد خدايانى را كه غير از" اللَّه" مى‌خواندند آنها را يارى نكردند و جز هلاكت بر آنها نيفزودند.

102- و اينچنين است مجازات پروردگار تو هنگامى كه شهرها و آباديهاى ظالم را مجازات مى‌كند، (آرى) مجازات او دردناك و شديد است!.

103- در اين نشانه‌اى است براى كسى كه از عذاب آخرت مى‌ترسد، همان روزى است كه مردم در آن جمع مى‌شوند، و روزى كه همه آن را مشاهده مى‌كنند.

104- و ما آن را جز تا زمان محدودى تاخير نمى‌اندازيم.