6- مالكيت بى‌قيد و شرط سرچشمه فساد است‌

- قوم شعيب نيز گرفتار اين اشتباه بودند كه هيچكس نمى‌تواند كمترين محدوديتى براى تصرف در اموال نسبت به مالكين قائل شود حتى از شعيب تعجب مى‌كردند و مى‌گفتند: مثل تو با اين عقل و درايت ممكن است جلو آزادى عمل ما را در اموال ما بگيرد اين سخن را خواه به عنوان استهزاء خواه به عنوان حقيقت گفته باشند نشان مى‌دهد كه آنها محدوديت در تصرفات مالى را دليل بر عدم عقل و درايت مى‌دانستند! در حالى كه اشتباه بزرگ آنها همين بود اگر مردم در تصرف در اموالشان آزاد باشند، سراسر جامعه را فساد و بدبختى فرا خواهد گرفت، هميشه امور مالى بايد تحت ضوابط صحيح و حساب شده‌اى كه پيامبران الهى بر مردم عرضه كرده‌اند و گرنه جامعه به تباهى خواهد كشيد.

7- هدف پيامبران تنها اصلاح بود

- شعار إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ‌، تنها شعار شعيب نبوده، بلكه از شعارهاى همه انبياء و تمام رهبران راستين بوده است گفتار و كردار آنها نيز شاهدى بر اين هدف محسوب مى‌شود، آنها نه براى سر گرمى مردم آمده بودند و نه بخشش گناهان، و نه فروختن بهشت به آنان، و نه براى حمايت از زورمندان و تخدير توده‌ها بلكه هدفشان، اصلاح به معنى مطلق و به معنى وسيع كلمه بود، اصلاح در تفكر و انديشه، اصلاح در اخلاق، اصلاح در نظامات فرهنگى و اقتصادى و سياسى جامعه، اصلاح در همه ابعاد اجتماع.

و در تحقق اين هدف تكيه‌گاهشان تنها خدا بود، و از هيچ توطئه و تهديدى هراس نداشتند چنان كه شعيب گفت" وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ‌".