از چيزى نهى كنم ولى خودم به سراغ آن بروم" (وَ ما أُرِيدُ أَنْ أُخالِفَكُمْ إِلى‌ ما أَنْهاكُمْ عَنْهُ‌).

به شما بگويم كم فروشى نكنيد و تقلب و غش در معامله روا مداريد، اما خودم با انجام اين اعمال ثروتى بيندوزم و يا شما را از پرستش بتها منع كنم اما خود در برابر آنها سر تعظيم فرود آورم، نه هرگز چنين نيست.

از اين جمله چنين بر مى‌آيد كه آنها شعيب را متهم مى‌كردند كه او قصد سودجويى براى شخص خودش دارد، و لذا صريحا اين موضوع را نفى مى‌كند.

سرانجام به آنها مى‌گويد:" من يك هدف بيشتر ندارم و آن اصلاح شما و جامعه شما است تا آنجا كه در قدرت دارم" (إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ‌).

اين همان هدفى است كه تمام پيامبران آن را تعقيب مى‌كردند، اصلاح عقيده اصلاح اخلاق، اصلاح عمل و اصلاح روابط و نظامات اجتماعى.

و براى رسيدن به اين هدف" تنها از خدا توفيق مى‌طلبم" (وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ‌).

و به همين دليل براى انجام رسالت خود، و رسيدن به اين هدف بزرگ" تنها بر او تكيه مى‌كنم و در همه چيز به او باز مى‌گردم" (عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ‌).

براى حل مشكلات، با تكيه بر يارى او تلاش مى‌كنم، و براى تحمل شدائد اين راه، به او باز مى‌گردم.

سپس آنها را متوجه به يك نكته اخلاقى مى‌كند و آن اينكه بسيار مى‌شود كه انسان به خاطر بغض و عداوت نسبت به كسى، و يا تعصب و لجاجت نسبت به چيزى، تمام مصالح خويش را ناديده مى‌گيرد، و سرنوشت خود را به دست فراموشى مى‌سپارد، به آنها مى‌گويد" اى قوم من! مبادا دشمنى و عداوت با من شما را به گناه‌