(وَ لا تَنْقُصُوا الْمِكْيالَ وَ الْمِيزانَ‌).

" مكيال" و" ميزان" به معنى پيمانه و ترازو است و كم كردن آنها به معنى كم فروشى و نپرداختن حقوق مردم است.

رواج اين دو كار در ميان آنها نشانه‌اى بود از نبودن نظم و حساب و ميزان و سنجش در كارهايشان، و نمونه‌اى بود از غارتگرى و استثمار و ظلم و ستم در جامعه ثروتمند آنها.

اين پيامبر بزرگ پس از اين دستور بلافاصله اشاره به دو علت براى آن مى‌كند:

نخست مى‌گويد:" قبول اين اندرز سبب مى‌شود كه درهاى خيرات به روى شما گشوده شود، پيشرفت امر تجارت، پائين آمدن سطح قيمتها، آرامش جامعه، خلاصه" من خير خواه شما هستم" و مطمئنم كه اين اندرز نيز سرچشمه خير و بركت براى جامعه شما خواهد بود. (إِنِّي أَراكُمْ بِخَيْرٍ).

اين احتمال نيز در تفسير اين جمله وجود دارد كه شعيب مى‌گويد:" من شما را داراى نعمت فراوان و خير كثيرى مى‌بينم" بنا بر اين دليلى ندارد كه تن به پستى در دهيد و حقوق مردم را ضايع كنيد و به جاى شكر نعمت كفران نمائيد.

ديگر اينكه، من از آن مى‌ترسم كه اصرار بر شرك و كفران نعمت و كم فروشى، عذاب روز فراگير، همه شما را فرو گيرد" (وَ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ).

" محيط" در اينجا صفت براى" يوم" است، يعنى يك روز" فراگير" و البته فراگير بودن روز به معنى فراگير بودن مجازات آن روز است، و اين مى‌تواند اشاره به عذاب آخرت و همچنين مجازاتهاى فراگير دنيا باشد.

بنا بر اين هم شما نياز به اين گونه كارها نداريد و هم عذاب خدا در كمين شما است پس بايد هر چه زودتر وضع خويش را اصلاح كنيد.