در آغاز مى‌گويد:" و به سوى مدين برادرشان شعيب را فرستاديم":

(وَ إِلى‌ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً) كلمه" اخاهم" (برادرشان) همانگونه كه سابقا هم اشاره كرديم به خاطر آن است كه نهايت محبت پيامبران را به قوم خود باز گو كند، نه فقط به خاطر اينكه از افراد قبيله و طائفه آنها بود بلكه علاوه بر آن خير خواه و دلسوز آنها همچون يك برادر بود.

" مدين" (بر وزن مريم) نام آبادى شعيب و قبيله او است، اين شهر در مشرق خليج عقبه قرار داشته و مردم آن از فرزندان اسماعيل بودند، و با مصر و لبنان و فلسطين تجارت داشته‌اند.

امروز شهر مدين به نام" معان" ناميده مى‌شود ولى بعضى از جغرافيون نام مدين را بر مردمى اطلاق كرده‌اند كه ميان خليج عقبه تا كوه سينا مى‌زيسته‌اند.

در تورات نيز نام" مديان" آمده، اما به عنوان بعضى از قبائل (و البته اطلاق يك نام بر شهر و صاحبان شهر معمول است) [1] اين پيامبر اين برادر دلسوز و مهربان همانگونه كه شيوه همه پيامبران در آغاز دعوت بود نخست آنها را به اساسى‌ترين پايه‌هاى مذهب يعنى" توحيد" دعوت كرد و" گفت: اى قوم! خداوند يگانه يكتا را بپرستيد كه جز او معبودى براى شما نيست" (قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ‌).

چرا كه دعوت به توحيد دعوت به شكستن همه طاغوتها و همه سنتهاى جاهلى است، و هر گونه اصلاح اجتماعى و اخلاقى بدون آن ميسر نخواهد بود.

آن گاه به يكى از مفاسد اقتصادى كه از روح شرك و بت پرستى سرچشمه مى‌گيرد و در آن زمان در ميان اهل" مدين" سخت رائج بود اشاره كرده و گفت:

" به هنگام خريد و فروش پيمانه و وزن اشياء را كم نكنيد"

[1] اعلام قرآن صفحه 573.