حادثه آمده است.

از بعضى از كتب لغت مانند" قاموس" استفاده مى‌شود كه اين تعبير در موقعى گفته مى‌شود كه شدت حادثه بقدرى باشد كه انسان تمام راههاى چاره را به روى خود بسته ببيند.

" عصيب" از ماده" عصب" (بر وزن اسب) به معنى بستن چيزى به يكديگر است، و از آنجا كه حوادث سخت و ناراحت كننده انسان را در هم مى‌پيچد و گويى در لابلاى ناراحتى قرار مى‌دهد، عنوان" عصيب" به آن اطلاق مى‌شود، و عرب روزهاى گرم و سوزان را نيز" يوم العصيب" مى‌گويد.

به هر حال لوط، راهى جز اين نداشت كه ميهمانهاى تازه وارد را به خانه خود بپذيرد و از آنها پذيرايى كند، اما براى اينكه آنها را اغفال نكرده باشد، در وسط راه چند بار به آنها گوشزد كرد، كه اين شهر مردم شرور و منحرفى دارد، تا اگر مهمانها توانايى مقابله با آنان را ندارند، حساب كار خويش بكنند.

در روايتى مى‌خوانيم كه خداوند به فرشتگان دستور داده بود كه تا اين پيامبر، سه بار شهادت بر بدى و انحراف اين قوم ندهد، آنها را مجازات نكنند (يعنى حتى در اجراى فرمان خدا نسبت به يك قوم گناهكار بايد موازين يك دادگاه و محاكمه عادلانه انجام گردد!) و اين رسولان شهادت لوط را در اثناء راه سه بار شنيدند. [1] در پاره‌اى از روايات آمده كه لوط آن قدر مهمانهاى خود را معطل كرد تا شب فرا رسيد شايد دور از چشم آن قوم شرور و آلوده بتواند با حفظ حيثيت و آبروى از آنان پذيرايى كند.

ولى چه مى‌توان كرد. وقتى كه انسان دشمنش در درون خانه‌اش باشد.

[1] مجمع البيان ذيل آيه.