از اهل بيت خارج شوند (شرح بيشتر در اين باره به خواست خدا ذيل آيه 33 سوره احزاب خواهد آمد).

و در پايان آيه براى تاكيد بيشتر، فرشتگان گفتند" او خدايى است كه حميد و مجيد است" (إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ) در واقع ذكر اين دو صفت پروردگار دليلى است براى جمله قبل، زيرا" حميد" به معنى كسى است كه اعمال او ستوده است، اين نام خدا اشاره‌اى به نعمتهاى فراوانى است كه او بر بندگانش دارد كه در مقابل آن حمدش را مى كنند، و" مجيد" به كسى گفته مى‌شود كه حتى قبل از استحقاق، نعمت مى‌بخشد، آيا از خداوندى كه داراى اين صفات است، عجيب مى‌آيد كه چنين نعمتى (يعنى فرزندهاى برومند) به خاندان پيامبرش بدهد؟

[سوره هود (11): آيات 74 تا 76]

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِيمَ الرَّوْعُ وَ جاءَتْهُ الْبُشْرى‌ يُجادِلُنا فِي قَوْمِ لُوطٍ (74) إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ (75) يا إِبْراهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (76)

ترجمه:

74- هنگامى كه ترس ابراهيم فرو نشست و بشارت به او رسيد، با ما، در باره قوم لوط مجادله مى‌كرد.

75- چرا كه ابراهيم، بردبار و دلسوز و بازگشت كننده (به سوى خدا) بود.

76- اى ابراهيم از اين كار صرف نظر كن كه فرمان پروردگارت فرا رسيده و عذاب (الهى) بطور قطع به سراغ آنها مى‌آيد و برگشت ندارد.

تفسير:

حال در آيات گذشته ديديم كه ابراهيم بزودى دريافت كه ميهمانهاى تازه وارد، افراد خطرناك و مزاحمى نيستند، بلكه رسولان پروردگارند، كه به گفته‌