به خاطر پيرى تعجب كرد.

به علاوه از نظر روانى نيز ساره شايد بى‌ميل نبود، كه تنها گناه را به گردن نگيرد!.

به هر حال رسولان پروردگار فورا او را از اين تعجب در آوردند، و سوابق نعمتهاى فوق العاده الهى را بر اين خانواده و نجات معجزه‌آسايشان را از چنگال حوادث يادآور شدند و به او" گفتند:" آيا از فرمان خداوند تعجب مى‌كنى؟" (قالُوا أَ تَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‌).

در حالى كه" رحمت خدا و بركاتش بر شما اهل بيت بوده و هست" (رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ‌).

همان خدايى كه ابراهيم را از چنگال نمرود ستمگر رهايى بخشيد، و در دل آتش سالم نگاه داشت، همان خدايى كه ابراهيم قهرمان بت شكن را كه يك تنه بر همه طاغوتها تاخت قدرت و استقامت و بينش داد [1] اين رحمت و بركت الهى تنها آن روز و آن زمان نبود بلكه در اين خاندان هم چنان ادامه داشته و دارد، چه بركتى بالاتر از وجود پيامبر اسلام ص و امامان معصوم ع كه در اين خاندان آشكار شده‌اند.

بعضى از مفسران با اين آيه استدلال كرده‌اند كه همسر انسان نيز در عنوان اهل البيت وارد است، و اين عنوان مخصوص به فرزندان و پدر و مادر نيست، البته اين استدلال صحيح است، و حتى اگر اين آيه هم نبود، از نظر محتواى كلمه اهل اين معنى درست است، اما هيچ مانعى ندارد كسانى جزء اهل بيت پيامبرى همچون پيامبر اسلام باشند و بر اثر جدا كردن مكتب خود از نظر معنوى‌

[1] جمله‌ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ‌ ممكن است جمله خبريه باشد و در مقام حال، و نيز ممكن است جنبه دعا داشته باشد، ولى احتمال اول نزديكتر بنظر مى‌رسد.