چنين فرزندى را براى ابراهيم خواهد آورد ولى تعجب كرد كه مگر ممكن است پير زنى در اين سن و سال براى شوهر پيرش فرزند بياورد، لذا با تعجب از آنها سؤال كرد و آنها صريحا به او گفتند كه آرى اين فرزند از تو خواهد شد، دقت در آيات سوره ذاريات نيز اين معنى را تاييد مى‌كند.

قابل توجه اينكه بعضى از مفسران اصرار دارند كه" ضحكت" را در اينجا از ماده" ضحك" (بر وزن درك) به معنى عادت زنانه بوده باشد و گفته‌اند درست در همين لحظه بود كه ساره در آن سن زياد و بعد از رسيدن به حد ياس، بار ديگر عادت ماهيانه را كه نشانه امكان تولد فرزند بود پيدا كرد و لذا وقتى او را بشارت به تولد اسحاق دادند كاملا توانست اين مساله را باور كند، آنها به اين استدلال كرده‌اند كه در لغت عرب اين جمله گفته مى‌شود ضحكت الارانب يعنى" خرگوشها عادت شدند"! ولى اين احتمال از جهات مختلفى بعيد است، زيرا اولا شنيده نشده است كه اين ماده در مورد انسان در لغت عرب به كار رفته باشد، و لذا راغب در كتاب مفردات هنگامى كه اين معنى را ذكر مى‌كند، صريحا مى‌گويد كه اين تفسير جمله" فضحكت" نيست آن گونه كه بعضى از مفسران پنداشته‌اند، بلكه معنى جمله همان معنى خنديدن است ولى مقارن حالت خنده عادت ماهانه نيز به او دست داد، و اين دو با هم اشتباه شده است.

ثالثا اگر اين جمله به معنى پيدا شدن آن حالت زنانه بوده باشد نبايد ساره بعد از آن از بشارت به اسحاق تعجب كند چرا كه با وجود اين حالت، فرزند آوردن عجيب نيست، در حالى كه از جمله‌هاى بعد در همين آيه استفاده مى‌شود كه او نه تنها تعجب كرده بلكه صدا زد: واى بر من مگر ممكن است من پير زن فرزند آوردم؟! به هر حال اين احتمال در تفسير آيه بسيار بعيد به نظر مى‌رسد.