گرفتن ريشه‌هاى اصلى لغت، ايراد برطرف مى‌شود [1] در آخرين آيه مورد بحث كه داستان هود و قوم عاد در آنجا به آن پايان مى‌گيرد، نتيجه اعمال زشت و نادرست آنها را چنين بيان مى‌كند:" آنها بخاطر اعمالشان در اين دنيا مورد لعن و نفرين واقع شدند، و بعد از مرگشان جز نام بد و تاريخ ننگين از آنها باقى نماند" (وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً).

و در روز رستاخيز گفته مى‌شود:" بدانيد كه قوم عاد پروردگارشان را انكار كردند (وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ‌).

" دور باد عاد، قوم هود از رحمت پروردگار" (أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ) با اينكه كلمه" عاد" براى معرفى اين گروه كافى است در آيه فوق بعد از ذكر عاد، قوم هود نيز ذكر شده است كه هم تاكيد را مى‌رساند و هم اشاره به اين است اين گروه همان كسانى هستند كه پيامبر دلسوزشان هود را آن همه ناراحت و متهم ساختند، و به همين جهت از رحمت خداوند دورند.

در اينجا به چند نكته بايد توجه داشت:

1- قوم عاد از نظر تاريخ‌

گرچه بعضى از مورخان غربى مانند" اسپرينگل" خواسته‌اند وجود قوم عاد را از نظر تاريخى منكر شوند، شايد به دليل اينكه در غير آثار اسلامى ذكرى از آن نيافته‌اند و در كتب عهد قديم (تورات) اثرى از آن نديده‌اند، ولى مداركى در دست است كه نشان مى‌دهد قصه عاد بطور اجمال در زمان جاهليت عرب مشهور

[1] به كتاب تاج العروس زبيدى و مفردات راغب و تفسير مجمع البيان و تفسير المنار ذيل آيه مورد بحث و يا آيات آخر سوره حشر مراجعه فرمائيد.