ب: مجازات با طوفان چرا؟

- درست است كه يك قوم و ملت فاسد بايد نابود شوند و وسيله نابودى آنها هر چه باشد تفاوت نمى‌كند، ولى دقت در آيات قرآن نشان مى‌دهد كه بالآخره تناسبى ميان نحوه مجازاتها و گناهان اقوام بوده و هست (دقت كنيد).

فرعون تكيه گاه قدرتش را رود" عظيم نيل" و آبهاى پر بركت آن قرار داده بود و جالب اينكه نابودى او هم بوسيله همان شد! نمرود متكى به لشكر عظيمش بود و چنان كه مى‌دانيم لشكر كوچكى از حشرات او و يارانش را شكست داد! قوم نوح جمعيت كشاورز و دامدار بودند و چنين جمعيتى همه چيز خود را از دانه‌هاى حياتبخش باران مى‌داند، اما سرانجام همين باران آنها را از بين برد.

و از اينجا به خوبى روشن مى‌شود كه چقدر برنامه‌هاى الهى حساب شده است و اگر مى‌بينيم انسانهاى طغيانگر عصر ما در جنگهاى جهانى اول و دوم بوسيله مدرن‌ترين سلاحهايشان درهم كوبيده شدند، نبايد مايه تعجب ما باشد چرا كه همين صنايع پيشرفته بود كه تكيه گاه آنها در استعمار و استثمار خلقهاى مستضعف جهان محسوب مى‌شد!

ج: نام خدا در هر حال و در همه جا

- در آيات بالا خوانديم نوح به يارانش دستور مى‌دهد كه نام خدا را به هنگام حركت و توقف كشتى فراموش نكنند، همه چيز به نام او، و به ياد او، و با استمداد از ذات پاك او بايد باشد، هر حركتى، هر توقفى، در حال آرامش و در حال طوفان، همه بايد با نام او آغاز شود چرا كه هر كار بى‌نام او شروع شود" ابتر و بريده دم" خواهد بود.

همانگونه كه در حديث معروفى از پيامبر ص نقل شده است‌

كل امر ذى بال لم يذكر فيه بسم اللَّه فهو ابتر

" هر كار مهمى كه نام خدا در آن برده نشود نافرجام‌