در حقيقت آنها از هر درى وارد مى‌شوند، گاهى از طريق عذر خواهى مى‌خواهند خود را بى‌گناه قلمداد كنند، و گاهى با اعتراف به گناه، تقاضاى عفو و گذشت دارند، شايد به يكى از اين طريق بتوانند در دل شما نفوذ كنند.

ولى شما به هيچوجه تحت تاثير آنان قرار نگيريد و" از آنها روى گردانيد" اما به عنوان اعتراض و خشم و انكار! نه به عنوان عفو و بخشش و گذشت‌ (فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ‌).

آنها تقاضاى اعراض دارند، اما اعراض به معنى" گذشت" شما هم اعراض كنيد ولى به معنى" تكذيب و انكار" و اين دو تعبير مشابه با دو معنى كاملا متضاد لطافت و زيبايى خاصى دارد كه بر اهل ذوق پوشيده نيست.

سپس به عنوان تاكيد و توضيح و بيان دليل مى‌فرمايد:" چرا كه آنها موجوداتى پليدند"، و بايد از چنين موجودات پليدى صرف نظر كرد (إِنَّهُمْ رِجْسٌ‌) و چون چنينند" جايگاهى جز جهنم نخواهند داشت" (وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ‌).

زيرا بهشت جاى نيكان و پاكان است، نه جايگاه پليدان و آلودگان! اما" همه اينها نتيجه اعمالى است كه خودشان انجام داده‌اند" (جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ‌).

سوگندى كه در آيه قبل گذشت به خاطر اين بود كه مؤمنان عملا واكنشى در مقابل آنها نشان ندهند، ولى سوگندى كه در اين آيه، به آن اشاره شده، براى آن است كه علاوه بر جنبه عملى، قلبا هم از آنها خشنود شوند! جالب اينكه در اين مورد خداوند نمى‌فرمايد: از آنها راضى نشويد، بلكه‌